Het kan aan mij liggen, maar het lijkt wel alsof iedereen én zijn moeder opeens een camper koopt, daar (bijna) al zijn of haar bezittingen in gooit, en aan een bestaan als digitale nomade begint. Voorzien van een flinke internetbundel en accounts op Instagram en/of Youtube. Hashtag “vanlife”.
Ik weet niet of daar jeuk van krijg omdat het zo verschrikkelijk hip en trendy is, of omdat ik het verschrikkelijk graag zélf zou willen.
Wat denken jullie? Zou #vanlife iets voor mij zijn?
Met de vlam in de pijp: de voordelen van vanlife
Aan de ene kant lijkt het me ronduit fantastisch. Een huisje dat ik overal mee naartoe kan nemen. En waar ik mee kan doen en laten wat ik wil, omdat het van mij is. (En niet van een huurbaas.)
De beperkte ruimte vind ik ook een zegen. Als ik op reis ben, passen alle spullen die ik nodig heb in één rugzak en één koffer, en daar voel ik me supergoed bij. Misschien heeft dat meer te maken met het “op reis zijn” dan het “weinig spullen bij me hebben”, maar toch. Al het overige voegt blijkbaar weinig toe.
Ik zie mezelf al lekker rondrijden, kriskras door Europa. Misschien zelfs daarbuiten, op den duur. Met af en toe wat (internationaal) gezelschap erbij. En altijd stoelen, een tafel en een keukentje bij de hand, voor als er gewerkt of gegeten moet worden.
Ver van huis, maar in mijn sas.
Doorgeslagen minimalisme (of niet?)
In mijn hoofd ziet het er prachtig uit. Maar dan komen de praktische vragen.
Zou het werken? En zou ik dan werken? (Of zou ik alleen maar rondrijden en vakantie vieren?)
Hoe moet het met naar de wc gaan? En douchen? En mijn lakens wassen? Sommige campers zijn voorzien van een wc en douche, maar durf ik met zo’n groot gevaarte de weg op?
Wordt zo’n camper niet erg warm in de zomer, en koud in de winter?
Het lijkt een duurzame manier van leven, maar is het dat ook? Natuurlijk ligt dat altijd aan de keuzes die je maakt, maar is #vanlife stiekem niet veel vervuilender dan een “normaal” leven, in een “normaal” onderkomen?
En wat kost het eigenlijk? Want met een camper alleen ben je er natuurlijk nog niet. Benzine of diesel, gasflessen misschien, kampeerplaatsen, wegenbelasting, …?
Maar vooral: blijft het leuk? Ik denk dat ik na een tijdje het comfort van een huis zou gaan missen. En dat ik – als ik dan toch een nomade wil worden – beter van kamer naar kamer kan trekken, in plaats van mijn heil te zoeken in een camper. Maar misschien komt die overtuiging alleen voort uit angst voor het onbekende.
(Zelf geschilderd. Alle rechten voorbehouden.)
Er was eens een jonge vrouw…
En dan is er nog dat stemmetje dat zegt: “Daarbovenop ben jij ook nog eens een mooie jongedame, niet bijzonder sterk of behendig, met nul verstand van automechaniek. En je hebt géén partner die jou onderweg uit de brand zou kunnen helpen.”
“Dus, moppie, hoe wou je dit aanpakken? Zonder in de greppel te eindigen?”
“Eh, nou, gewoon. Ik kan toch wat dingen leren? En waarom zou een vrouw dit niet kunnen in haar eentje? Er zijn vast wel vrouwen te vinden die het avontuur allang aangegaan zijn. Met succes.”
“Hm. Toch denk ik dat het veiliger en beter is om in Breda te blijven.”
“Maar mijn leven is zo saai tegenwoordig. Mijn vrienden en familie wonen overal en nergens, behalve in Breda. En ik wil graag op reis, zodra het weer kan. Ik heb lang gehoopt dat ik hier m’n draai zou vinden, dat ik me hier zou settelen, maar dat lukt niet. Dus, waar wacht ik nog op? Waarom pak ik mijn boeltje niet gewoon?”
“Geen idee. Maar vluchten is geen oplossing, he? Het klinkt allemaal ontzettend avontuurlijk, maar ook ontzettend dom. In je eentje rondtrekken. Volgens mij is dat hele vanlife hartstikke vermoeiend en ongezel-“
“Weet je wat? Ik ga hier gewoon een stukje over schrijven. Misschien heeft iemand anders wel een idee hoe ik uit deze spagaat zou kunnen komen.”
Pingback: Doelloos (elfje V) | Wendy Weet Waarom
Dat schilderijtje is echt heel schattig! Wie weet kan je ooit eens een camper huren en daarmee erop uit trekken? Dat hoeft ook niet voor altijd, maar dan kan je er toch eens van proeven. Ik weet niet of dat mogelijk is, want ik heb er totaal geen verstand van. Het lijkt me aan de ene kant wel heel tof, overal en nergens zijn. Maar persoonlijk zou ik dan de comfort van mijn eigen huis missen. Ik ben echt een huismus en ik ben ook het gelukkigst in mijn eigen bed.
Ik vind een caravan keimakkelijk onderweg. Je hebt alles bij je en als je stopt kan je erbij. Ook met een camper is dat makkelijk. Mensen kijekn al raar als ik thee aan het zetten ben met een gasje en een beker op de neus van de Willys dus wat let je? Kies een vriendin en huur zo’n ding. Lees een boek over 1 pansgerechten, koop badslippers voor onder de douche op campings wcrolletje onder je arm en gaan. Oja in ons land is wildcamperen verboden. SIdenote, meer over dat schilderen van je is gewenst! Of heb ik dat gemist omdat je blog niet meer in mijn reader stond?
Voor mij zou het echt niks zijn. Een paar weken is prima, maar dan verlang ik toch wel weer naar de luxe van een normale woning met wc en douche en een goed bed. Mijn lichaam zou het ook niet trekken denk ik.
Maar… ik snap wel dat het je enorm gaaf lijkt!
Wat kun je mooi schilderen! Heel herkenbaar, je conclusie. Het zou voor mij ook niet praktisch zijn. Daarnaast hou ik gewoon heel erg van ruimte. Ik heb ook eens een paar dagen in een klein vakantiehuisje gezeten waar het slaapgedeelte op een soort vide was waar je niet rechtop kon staan. Daar was ik ook echt snel klaar mee, dus #vanlife gaat ‘m voor mij echt niet worden.
Dankje! 😊 Met een kleine ruimte heb ik geen problemen, maar de stahoogte is voor mij – 1m80 – inderdaad ook wel een dingetje.