Er zijn zo van die dingen waar mensen totaal verschillende, sterke meningen over hebben. Het Eurovisie Songfestival bijvoorbeeld. Star Wars. En tarotkaarten. Please don’t shoot the messenger, maar wat is volgens mij de zin én de onzin van tarotkaarten leggen?
De geschiedenis van tarot
Eigenlijk is tarot gewoon een kaartspel, met 78 kaarten in plaats van de 52 die we kennen van klaverjassen, poker enzovoorts.
De oudste bewaard gebleven tarotkaarten dateren uit het midden van de 15e eeuw. Er is bewijs gevonden dat de kaarten al in 1540 – dus halverwege de 16e eeuw – gebruikt werden voor waarzeggerij. Maar pas in de 18e en 19e eeuw kregen ze die mystieke, occulte lading waar tarot beroemd en berucht om is geworden.
De Rider-Waite tarot is veruit de meest bekende tarotversie, en de versie die ik gebruik. Deze tarotkaarten verschenen voor het eerst in 1909, en zijn dus niet zo oud als ze lijken. Ik weet niet waarom juist deze versie van de tarot een gigantisch succes is geworden – er zijn naar schatting meer dan 100 miljoen exemplaren van verkocht – maar ik gok dat de populariteit vooral te danken is aan de illustraties. De afbeeldingen zien er sfeervol en mooi uit, en druipen van de symboliek.
Waarom heb ik tarotkaarten?
Jaren geleden kreeg ik van een vriendin een set orakelkaarten. (De Engelenkaarten van Doreen Virtue.)
Om eerlijk te zijn vond ik het nogal een vaag cadeau, maar ik besloot het een kans te geven. En nog één. En nog één. Blijkbaar vind ik het fijn om de kaarten af en toe om raad te vragen. En in maart of april vorig jaar heb ik mezelf daarom een set tarotkaarten cadeau gedaan. Nóg een stapje vager. 😉
Persoonlijk gebruik ik de kaarten vooral als een middel om “uit mijn hoofd” te komen. Ik heb er nogal een handje van om iets helemaal stuk te redeneren voordat ik tot actie overga (áls ik al tot actie overga). En om aan te veel dingen tegelijkertijd te denken.
Een kaartlegging kan mij nét dat ene zetje geven dat ik nodig heb om:
- naar mijn hart te luisteren,
- bepaalde zaken te prioriteren,
- een knoop door te hakken,
- ergens in te berusten,
- een andere manier van denken toe te passen,
- of gewoon maar eens iets uit te proberen.
Ik zie tarot dus niet als een manier om de toekomst te voorspellen. Het is een manier om onbewuste kennis of verlangens aan het licht te brengen en over bepaalde blokkades of angsten heen te stappen.
Zonder dat ik erover hoef te praten met iemand.
Want, hoe goed het ook is om je gevoelens en ideeën regelmatig met anderen te delen, soms wil ik niet het risico lopen dat die ander meteen met een (goedbedoeld) advies komt, vanuit zijn of haar (voor)oordeel over de situatie. Of over mij. Soms wil ik (eerst) even weten wat mijn ware zelf / mijn hart / het universum eigenlijk te zeggen heeft.
Als uit die 78 kaarten telkens weer dezelfde paar kaarten tevoorschijn komen, dan ervaar ik dat als een signaal. En als een steuntje in de rug. (“Ja, angst, ik hoor je luid en duidelijk, maar ik ga het tóch doen.”)
Zin of onzin?
Wat mij betreft heeft een tarotlegging dus absoluut zin. Maar ik geloof niet dat er magie of duistere krachten bij komen kijken, of dat de toekomst al vaststaat. Laat staan dat je op basis van je geboortedatum kunt berekenen wat jouw geboortekaarten zijn, en dat die iets zeggen over je levensdoel. Dat soort voorspellingen vind ik echt veuls te vergezocht.
Al moet ik bekennen dat ik het wel leuk vind om die geboortekaarten te berekenen. Net zoals ik het leuk vind om horoscopen te lezen. Niet om daar vervolgens veel waarde of waarheid aan toe te kennen, maar meer omdat ik hopeloos nieuwsgierig ben. En omdat het grappig is.
Tarot: yay of nay? Zou jij een tarotlegging (laten) doen?
Deze blogpost bevat één of meerdere affiliate links. Als je via deze link(s) iets koopt, ontvang ik een deel van het aankoopbedrag. Dat kost jou uiteraard niks extra’s, en het helpt mij deze blog in de lucht te houden.
Ik heb een Rider Waite deck en bij tijd en wijle mag ik er graag eentje ’trekken’ en te overpeinzen. Ik denk dat je er wel dingen van over jezelf mee kunt leren en verhelderen. En het heeft ook iets rustgevends om te doen vind ik.
Amai ik heb echt een paar dagen terug net een set gekocht! Ik vind het heel interessant 🙂
Da’s toevallig! 😀 Ik vind het ook heel interessant (anders had ik er niet over geschreven), maar het viel/valt me wel tegen hoe ingewikkeld het is. Ik had niet verwacht dat er zoveel “leerwerk” bij zou komen kijken. Hoe vind jij het tot nu toe?
Toevallig heb ik ook vorig jaar maart of april een nieuwe set gekocht. Ik ging voor The Inner Compass: https://www.luusjeindelucht.nl/blog/2020/03/18/the-inner-compass/ Ik gebruik het net zoals jij af en toe. Vooral om een of drie kaartjes te trekken met een vraag in mijn hoofd. Het is zo waar dat mensen vaak advies willen geven of dingen (met je) willen oplossen! Kaarten zijn perfect als je dat juist niet wil horen.
Hahaha, bij nader inzien zou het mij niks verbazen als de verkoop van orakel- en tarotkaarten in maart/april 2020 een enorme piek vertoonde! 😀 Hoe zou het toch komen… *kuch kuch*
Die illustraties op de “inner compass” kaarten zijn erg mooi trouwens! :O
Hahahaha, mensen lijken toch meer op elkaar dan ze denken in dit soort gevallen 😀
Ik viel ook meteen op de illustraties inderdaad! En de inhoud natuurlijk ook. Maar het oog wil ook wat!
Oh, ik ben zo het type die daar best bang van is en daar ver uit de buurt van blijf. Ik zou het dus nooit (laten) doen, misschien ben ik gewoon wat old-fashioned.
Wat grappig. De reacties op deze blogpost lopen uiteen van “ik heb tarotkaarten (gehad)” en “ik heb weleens een lezing laten houden” tot “ik ben er bang van”. Precies zoals ik had verwacht, eigenlijk. 🙂
Ik kan me herinneren dat ik vroeger ook wel huiverig was voor dit soort dingen. Maar toen kreeg ik dus die orakelkaarten en dat bleek helemaal niet eng te zijn. En na een tijdje wilde ik dat “speelgoed” verruilen voor “the real deal”. 😉 Sommige tarotkaarten zien er beangstigend uit, maar het blijven kaarten, uiteindelijk.
Hoewel ik het zelf niet heel vaak doe, sta ik er wel hetzelfde in als jij. Eigenlijk moet ik mijn kaartenset gewoon weer eens tevoorschijn halen!
Wat leuk dat jij ook tarotkaarten hebt! 🙂 Heb je het een beetje in de vingers? Want zo ver ben ik nog lang niet. Ik moet bij elke lezing het internet raadplegen. Zoveel kaarten, zoveel symboliek… Pffft.
Ik heb ze ook, maar ik vind het heel af en toe fijner als ik iemand anders raadpleeg. Vooral als je met iets moeilijks rondloop. Maar zo nu en dan een kaartje trekken ter bemoediging doe ik ook.
Ja, meestal is het inderdaad goed/beter om er (uiteindelijk) met iemand over te praten! Maar soms voel ik dat iets me dwarszit, of blijf ik maar rondjes draaien in mijn hoofd, maar kan ik er niet goed woorden aan geven. Een kaartlegging kan dan voor zo’n “aha, ja, DAT zit me dwars!”-moment zorgen. En soms is dat genoeg, en soms heb ik daarna de manier gevonden om het met iemand te bespreken.
Welkom op mijn blog trouwens. 🙂
Mooi dat het je op die manier iets brengt! Goede manier om ernaar te kijken 🙂 Ik heb als tiener een periode gehad dat ik alles rond wicca/magie heel interessant vond, en toen heb ik ook tarotkaarten gekocht. Ik heb ze toevallig een tijdje geleden verkocht.
Haha, ja als je magie zoekt dan kun je je tarotkaarten maar beter verkopen. 😉 Het is ook vét ingewikkeld trouwens, al die betekenissen en symboliek. Echt een gevalletje “use it or lose it”.
Ik heb het al wel eens laten doen in periodes dat ik heel onzeker was over de toekomst en een soort geruststelling zocht of zo.
Maar wat ze over mijn toekomst voorspelden is nooit uitgekomen. Gelukkig zijn er wel heel mooie dingen op mijn pad gekomen die blijkbaar niet in de kaarten te zien waren 😉
Het is inderdaad een vorm van geruststelling zoeken. 🙂 Al heb ik dus totaal niet de illusie dat ik er de toekomst mee kan voorspellen. Dat lijkt me een ontzettend zware verantwoordelijkheid trouwens, ofzo, zowel voor degene die de toekomst voorspelt als voor jou. Al die uitgesproken verwachtingen… Goed om te horen dat die toekomst ook een hoop moois voor je in petto had zónder dat het in de kaarten stond.