Voornamelijk thuiszitten en thuiswerken, helaas, maar er gebeurden in de tussentijd nog wel wat andere dingen.
Hoofd
Ergens halverwege de zomer heb ik de psycholoog die mij in 2018 behandelde, een berichtje gestuurd omdat ik merkte dat ik weer vastliep. Mijn werk en liefdesleven stonden er slecht voor, en ik wist dat ik de zaken zonder hulp niet terug op een rijtje zou krijgen.
Gelukkig kon ik snel bij hem terecht. Van tevoren dacht ik dat we voornamelijk over mijn werk zouden praten, maar daar hebben we het eigenlijk nauwelijks over gehad. Dat is het voordeel van een psycholoog die me langer kent dan vandaag: dat het al snel over de onderliggende oorzaak gaat, in plaats van het resultaat daarvan.
En dus heb ik het afgelopen half jaar (weer) een aantal EMDR-sessies gehad, en flinke huilbuien, en uiteindelijk heb ik drie grote pestkoppen van vroeger een berichtje gestuurd (en één reactie gekregen). Maar daarover een andere keer meer.
Los daarvan, bleek mijn moeder eind augustus een tumor in haar hoofd te hebben. Het is gelukkig een goedaardige variant, maar voordat we dat zeker wisten waren we al weken verder. Het medische traject waar mijn moeder nu in zit is helaas nog niet voorbij, maar de ergste schrik hebben we gelukkig gehad.
Hart
Het afgelopen jaar heb ik meer ruimte leren maken voor mijn gevoelens, intuïtie, lichaam, geest… Eigenlijk alles wat niet mijn denken is.
In de lente heb ik bijvoorbeeld een cursus mindfulness gevolgd. Onder andere omdat ik hoopte dat ik daarna op eigen houtje mijn leven weer op de rit zou krijgen. Eh, “yeah right”. XD Maar het was toch een fijne cursus.
Halverwege oktober ben ik voor het eerst van mijn leven op stilteweekend geweest. Hoewel die naam de lading eigenlijk niet dekt. Dat weekend heb ik namelijk meer gepraat dan in de hele maand daarvoor. Dat zegt iets over hoe mijn leven er normaal gesproken uitziet, anno 2020, maar ook over wat er gebeurt als je een groep jonge vrouwen bij elkaar zet, anno 2020.
Dat weekend was trouwens niet het enige reisje dat, in aangepaste vorm, gewoon door kon gaan. Ik ben ook naar Berlijn geweest met mijn vader, en ik ging voor de allereerste keer naar Friesland en Groningen. Nu ben ik officieel – min of meer – overal in Nederland geweest. 😀
Lijf
In november kreeg het coronavirus me te pakken. Alles bij elkaar heb ik misschien drie dagen ziek op bed gelegen, maar de symptomen (en dus de quarantaine) stopten pas na ruim twee weken. En het heeft héél lang geduurd voordat ik mijn normale energieniveau en concentratievermogen terug had.
Toch vond ik die periode eigenlijk best fijn. Om de simpele reden dat ik niet of slechts halve dagen kon werken, en ik de energie niet had om méér te willen dan thuiszitten.
Die weken van rust bevielen me zelfs zó goed dat ik op begon te zien tegen het moment dat ik weer voor 100% aan de slag zou kunnen. En toen ik me dat realiseerde, wist ik dat ik echt niet verder wilde met mijn toenmalige baan.
Juist ja. Toenmalige. Mijn contract liep namelijk eind december af, dus tussen “we stoppen ermee” en het officiële einde zaten maar een paar weken. En de kerstdagen. Om alles af te kunnen vinken en netjes over te dragen, had ik een week extra nodig. Maar dat vond ik niet erg en mijn werkgever gelukkig ook niet. Het was even flink aanpoten, maar uiteindelijk heb ik dat hoofdstuk met een goed gevoel afgesloten.
En nu? Omdat mijn vorige baan op papier heel goed bij mij paste – het klonk allemaal heel logisch – maar eigenlijk al vanaf dag één niet goed voelde, ga ik nu het omgekeerde proberen. Iets waarvan ik niet snap dat ik het wil, waarvan ik zelfs denk dat het een stomme zet is, maar waar ik al minstens vijf jaar over fantaseer.
Ik hoop tot in de puntjes van mijn tenen dat het lukt. En als het niet lukt, dan heb ik het in elk geval geprobeerd.
Ik wil freelancer worden.
Het was een half jaar met ups en downs. Gelukkig bleek de tumor van je moeder goedaardig te zijn.
Wel mooi om te lezen dat je jezelf ontwikkeld hebt afgelopen jaar en dapper dat je de stap neemt om als freelancer aan de slag te gaan. Heel veel succes!!
Leuk dat je terug bent, wat heb je ene lastige tijd gehad zeg. Wens je veel succes met je toekomsdroom!
Dankje! Ik vind het ook leuk om weer terug te zijn. 🙂
Klinkt als een bewogen halfjaar! En wat een moedige beslissing! Ik denk er de laatste tijd ook aan om freelancer te worden, dus ben zeker benieuwd naar je parcours! Veel succes!
Dankje! 🙂 Ik hoop dat ik genoeg tijd overhoud om het parcours hier met jullie te delen. Dat lijkt me fijn.
Wat een ontwikkelingen! Maar ook een hele mooie stap, om freelancer te worden. Het zit ook heel erg in mijn hoofd, merk ik. Ik ben er alleen nog niet aan toe, dat merk ik ook 😉
Hihi, herkenbaar. Op basis van het slaapgebrek dat ik de laatste tijd aan het opbouwen ben, zou ik ook zeggen dat ik er nog helemaal niet aan toe ben. :O Ik vind het héél eng. Maar ik wil niet later op mijn leven terugkijken en denken: “Had ik toen maar…”
Awel, dat lijkt mij echt een keigoed idee, om als freelancer te beginnen. Als je er al zo lang over nadenkt. Ik geloof heel erg dat er een bepaalde tijd is voor alles, misschien is dit wel dé tijd voor je nieuwe carrière. Veel plezier ermee alleszins!
Zo’n stilteweekend lijkt me heel interessant eigenlijk! 🙂 Ga je daar nog iets over schrijven?
Dat was ik eigenlijk niet van plan nee, om iets over het stilteweekend te schrijven. Ik heb er namelijk bijna geen foto’s van (want we werden verzocht om onze telefoons zo min mogelijk bij ons te dragen, en ik vond dat een fantastisch idee). En daarbij was het volgens mij geen “normaal” of “typisch” stilteweekend (er mocht regelmatig gepraat worden). Maar nu ik er zo aan terugdenk… Misschien maakt dat het juist interessant om er toch iets dieper op in te gaan. Dus bedankt voor de tip 🙂 (en voor de aanmoediging)!
Wat is er veel gebeurd in de tijd dat je hier even niet was! Veel moeilijke dingen, maar ook dappere gezette stappen. Ik hoop zo dat het gaat lukken met je droom om freelancer te worden!
Dankje! Dat hoop ik ook!