Twaalf jaar geleden had ik aan weinig dingen een grotere hekel dan aan sport. “Ik kan niet sporten”, dacht ik, en dankzij mijn waardeloze conditie en slechte cijfers voor gym zag ik geen enkele reden om aan die overtuiging te twijfelen. Inmiddels weet ik dat (bijna) iedereen kan sporten, en dat het niet alleen gezond, maar zelfs – jawel – hartstikke leuk is.
Hoe heeft het zover kunnen komen? Waarom fiets ik – die de gymlessen op school ronduit haatte – nu twee keer per week met plezier naar de sportschool? WATSKEBURT?!
Begin dichtbij je comfortzone
Als je een bloedhekel hebt aan sporten, is elke stap op sportgebied een (hels) avontuur. En wie zegt dat je de lat meteen hoog moet leggen?
Mijn “sportavontuur” begon niet met een abonnement op het universitair sportcentrum – wel geprobeerd, snel afgehaakt – maar in mijn eigen studentenkamer. Met een yoga-dvd en het televisieprogramma ‘Move That Body’. Een soort ‘Nederland in Beweging‘, maar dan met Carlos Lens, en voor een jonger publiek.
Ietsiepietsie triest misschien, maar heej, het werkte wel!
Want vanaf dat moment begon ik vaak genoeg te sporten om langzaam maar zeker mijn conditie te verbeteren. Er fysiek en mentaal sterker van te worden. En er een beetje plezier in te krijgen.
Wees je eigen concurrent
Toen mijn eigen kamer op een gegeven moment toch iets te klein werd, besloot ik te gaan hardlopen. Op internet vond ik een gratis hardloopposter van Flow Magazine. “Met dit schema loop je over twaalf weken een half uur non-stop.” En dat bleek te kloppen.
Ik ontdekte dat hardlopen best leuk is, als je niet voortdurend links en rechts wordt ingehaald door klasgenootjes met een betere conditie. Ik ontdekte ook mooie paadjes in de Diemerpolder, de omgeving van het Amsterdam Science Park, en langs het Amsterdam-Rijnkanaal. Bovendien ontdekte ik iets wonderlijks over mezelf.
Was ik nou serieus aan het hardlopen? Twee, vier, acht, vijftien minuten aan één stuk? En dat meerdere keren per sessie? Kan ik dat?!
Ja dus. En jij waarschijnlijk ook.
Lees ook: ‘Hoezo niet kunnen?! – over een smoesje dat ik mezelf gaf‘
Zoek de lol
Tegenwoordig doe ik het niet meer. Hardlopen. Naja, af en toe, als ik een trein moet halen.
In de winter van 2015 besloot ik het namelijk over een andere boeg te gooien. Hardlopen is sowieso afzien, maar bij temperaturen rond het vriespunt of daaronder… Niet te doen, als je het mij vraagt.
Maar goed. Onder die frisse omstandigheden begon ik dus met Zumba. En dat bleek méér dan “best leuk” te zijn.
Begrijp me niet verkeerd. Sommige mensen vinden hardlopen fantastisch, en dat is het ook. Voor sommige mensen. Ik geniet meer van groepslessen, waarbij we samen sporten, op de maat van de muziek, maar onafhankelijk van elkaar. Qua evenwichtsgevoel en explosieve kracht ben ik (nog altijd) minder sterk dan de meeste sporters, dus ik doe liever mijn eigen ding dan dat ik de prestatie van een team – én mijn eigen motivatie – omlaag haal.
Iedereen heeft bepaalde zwakke punten. Maar niet kunnen sporten? Da’s hoogstwaarschijnlijk pure flauwekul.
De kunst is om te ontdekken wat bij jou past. Waar jij energie van krijgt. En hoe je het nuttige met het aangename kunt verenigen. Als je dat lukt, ben je over een paar jaar misschien net zo’n topfitte bekeerling als ik. 😉
Helemaal mee eens. Ik ben een fanatiek sporthater, maar hardlopen doe ik inmiddels 18 jaar. Het is de kunst om dat te vinden dat bij je past. En hardlopen past bij mij omdat ik het in mijn eentje kan doen, gewoon vanuit huis en het is lekker buiten.
Wat fijn dat je iets hebt gevonden dat je zo leuk vindt! Ik sport tegenwoordig met mijn hond. Veel leuker! En ja, agility is ook echt hard werken voor mij.
Het is inderdaad vooral belangrijk dat je een sport vind die bij je past als je plezier wilt krijgen in sporten. Inmiddels is sporten bij mij wel echt een must geworden, maar dat komt door lichamelijk klachten. Vroeger sportte ik wel met plezier.
Daarom zeg ik dat nooit maar gewoon de waarheid ik wil niet sporten. Ik fiets graag en combineer dan met wandelen af en toe. Overigens ook alleen als ik mijn camera bij me heb.
Heel waar, ik heb een paar keer geprobeerd om te beginnen met hardlopen maar het is gewoon echt mijn ding niet dus ik hou het niet vol. Van paardrijden hou ik wel heel erg dus dat kon ik wel jaren doen.
Zumba en consoorten vind ik wel leuk (al komt de les in de buurt dit jaar even niet uit in de agenda) en heb ik zo’n programmatje om thuis te doen.
Vooral makkelijk beginnen werkt goed. Ik zal nooit een ‘echte’ sporter worden, maar fit blijven vind ik wel belangrijk. Daarom fiets of loop ik dagelijks en ik merk dat dat mijn conditie echt goed heeft gedaan. Ja, ik was er zo één die echt hélemaal nooit bewoog en die bij gym altijd smoesjes had, net als jij;). Nu kan ik me niet voorstellen dat ik m’n wandeling over zou slaan.
Wat een rake post is dit! Het klopt echt dat je de sport moet vinden die bij je past, daar gaat vaak ook wel wat tijd over heen. Voor mij is de sportschool bijvoorbeeld echt niet de plek om te zijn, terwijl ik juist wel erg kan genieten van hardlopen.