Gelukkig zit het niet alleen maar tegen. Ik krijg veel in mijn schoot geworpen: hulp, lieve berichtjes én een weekendje Antwerpen. Ik werd namelijk uitgenodigd voor een training “Storytelling & Storyweaving“, vanuit Erasmus+ Jeugd in Nederland en Vlaanderen. (Dezelfde instantie die mijn EVS in Polen betaald heeft. Echt, ik zal nooit begrijpen waarom er niet meer jongeren zijn die gebruik maken van de mogelijkheden die zij bieden…)
Die training kwam op een ietwat ongelukkig moment – volgend weekend staat er wéér een trip naar het buitenland gepland, en ik kan mijn weekenden juist goed gebruiken om een beetje tot bedaren te komen… – maar ik heb de uitnodiging toch geaccepteerd. Het komt namelijk niet vaak voor dat een Erasmus+ training zo dicht bij huis plaatsvindt, en het vooruitzicht van een weekendje Antwerpen, omringd door jongeren met soortgelijke buitenlandervaringen… Allez, ik kon dat toch moeilijk aan mij voorbij laten gaan?
Maar waar ik nu precies “ja” op gezegd had… Storytelling & Storyweaving klinkt vooral erg hip, en als iets met stories, verhalen dus. Eerlijk gezegd wist ik niet zo goed wat ik moest verwachten – ondanks vier eerdere trainingen vanuit Erasmus+. (Aan mij zal het niet liggen dat er nog geld zit in die pot!)
Storyweaving bleek uiteindelijk het vormgeven van een verhaal te zijn: het verzamelen van een verhaal en besluiten hoe je dat aan je publiek wil presenteren. Daar bestaan allerlei technieken voor, zowel voor het verzamelen – als je het verhaal van een ander verzamelt, is het heel belangrijk dat je dat op een correcte en waardige manier doet – als voor het presenteren. Ik hoef jullie vast niet te vertellen dat ik mijn verhalen het liefst schriftelijk presenteer, maar ik ben toch ook nieuwsgierig geraakt naar een paar andere vormen…
Als de training alleen bestaan had uit het aanleren van die technieken, dan was het al goed geweest, maar daarbovenop kregen we ook nog eens twee keigoede trainers met passie voor hun vak, een stel vriendelijke coördinatoren, een hoop oefeningen ter leeringh ende vermaeck, zalig weer, een boel dialecten (plus Zuid-Afrikaans), en een fantastische groep jongeren.
Ik zal nooit begrijpen waarom er niet meer jongeren gebruik maken van de mogelijkheid om met Erasmus+ naar het buitenland te gaan… Maar wat ik wel kan, is leren hoe ik hen zo gek krijg. (En er zelf gebruik van blijven maken, zolang het mag…)