Een bijzonder wisselvallige maand, met hoogte- en dieptepunten. Een broertje dat 30 werd, een boek waar ik een jaar over gedaan heb om het van voor tot achter te lezen, een high tea en een high beer, en meer corona-perikelen dan goed is voor een mens.
Belevenissen
Om met dat laatste te beginnen: ‘Toffe Dingetjes’ is geen plek voor corona-shit. Maar omdat een paar toffe dingetjes zó sterk verknoopt zijn met de huidige situatie, en omdat corona en de gevolgen daarvan nadrukkelijk aanwezig waren afgelopen maand, kan ik het er niet niet over hebben. Snap je?
Geen zin in? Via deze link kun je dat gedeelte van deze blogpost overslaan.
Woensdag 30 juni. Een berichtje van mijn beste vriendin. “Ik heb over twee weken vakantie. Kun je dan naar Macedonië komen?”
Eh, oké. Tijd heb ik wel, maar hoe kom ik daar? Ik heb vorig jaar corona gehad, en mijn eerste vaccinatie is inmiddels een feit. Maar is dat genoeg?
Woensdag 7 juli. Op internet staat vrij duidelijk wat de corona-regels zijn als je van Macedonië naar Nederland wilt reizen, maar de tegenovergestelde richting lijkt niet te bestaan. Dus stuur ik een appje naar de Nederlandse ambassade in Macedonië.
Even appen met de Nederlandse ambassade in Skopje. Oh yeah.
Die avond krijg ik een automatisch antwoord waar ik eigenlijk niets mee kan, dus de volgende dag belt Zorica de ambassade.
Lang verhaal kort: eigenlijk heb ik niets nodig om Macedonië in te komen. Zolang Nederland op groen blijft staan.
Maar ik wil zo graag (op zijn minst) één richting over land doen. Kan ik mijn herstel en “halve” vaccinatie niet combineren tot één geldig internationaal vaccinatiebewijs?
Donderdag 8 juli. ’s Morgens bel ik naar de helpdesk, maar ik ben duidelijk niet de enige. “Al onze lijnen zijn bezet. Probeer het later nog eens. De verbinding wordt nu verbroken. Biep biep biep…”
’s Avonds geeft mijn broer(tje) een BBQ omdat hij 30 geworden is. Lekker eten op het terras en ondertussen mijn verbazing over deze gang van zaken ventileren.
Zaterdag 10 juli. Jahoor, zaterdagochtend om 8 uur kom ik ein-de-lijk in de wachtrij terecht. (Blij zijn dat je in de wacht staat. Weer iets nieuws.) Maar helaas. De man die ik na lang wachten aan de telefoon krijg, kan me niet helpen. Het enige wat ik kan doen, is contact opnemen met mijn huisarts.
Maandag 12 juli. ’s Morgens bel ik mijn huisarts, maar die blijkt een weekje vakantie te hebben. Een andere huisarts dan maar. Die regelt een doorverwijzing voor een bloedafname.
Eindelijk, denk ik. Dan weten we daarna tenminste zeker of die tweede prik nu wel of niet nodig is.
’s Middags zit er een mailtje uit Estland in mijn mailbox. Ik heb gesolliciteerd op een opdracht als junior trainer daar, en ik ben aangenomen. 😀 Eind juli word ik in Estland verwacht.
Oh, laat me alsjeblieft genoeg antistoffen in mijn bloed hebben!
Dinsdag 13 juli. ’s Morgens langs het diagnostisch centrum voor die bloedafname. Donderdag kan ik de huisarts bellen voor de uitslag. Dat valt me een beetje tegen. Zorica heeft vanaf 20 juli vakantie, dus het wordt wel heel krap zo.
Onderweg naar huis voel ik dat het prikken niet helemaal goed is gegaan. Het doet pijn.
Eenmaal terug thuis kom ik mijn benedenbuurvrouw tegen, die het hele corona-gebeuren als één groot complot ziet. “Hee Wendy, hoe is het?” Ik ben zo dom om haar te vertellen waar ik zojuist geweest ben. Ze verklaart me voor gek en houdt pas op met haar tirade als ik nog-net-niet-huilend de trap op storm.
Een paar uur later staat ze met een bosje bloemen voor mijn deur. Dat helpt een beetje, maar toch.
Héél blij dat ik morgen een corona-vrij dagje heb.
En dan appt een andere huisgenoot. “Jongens, ik heb corona. Laat je zo snel mogelijk testen, en dan over vijf dagen weer.”
Woensdag 14 juli. Om 08u30 een ritje door de teststraat.
Donderdag 15 juli. De uitslag van mijn coronatest is negatief. Zoals verwacht.
En de uitslag van mijn antistoffentest is ook binnen. Maar daaruit blijkt alleen dat ik waarschijnlijk corona heb gehad of gevaccineerd ben. Tsjongejonge. Dat had ik hen ook wel kunnen vertellen. En dan had ik nu geen blauwe plek gehad.
Dan toch maar een retourvlucht Eindhoven – Skopje?
Tot mijn grote schrik kost een retourtje ruim 400 euro. En er zijn alleen directe vluchten op maandag en vrijdag, terwijl Zorica van dinsdag t/m dinsdag vakantie heeft.
Een paar dagen Skopje voor zoveel geld?! Nee, dat is gewoon zonde.
Vrijdag 16 juli. Nederland kleurt rood op de Europese kaart.
Zondag 18 juli. Voor de tweede keer door de teststraat. Ook deze keer is de uitslag negatief. De huisgenoot die corona in huis bracht, is alweer (bijna) beter.
Maandag 19 juli. Het R-getal in ons huis blijkt gelukkig 0 te zijn.
Maar ’s middags krijg ik slecht nieuws uit Estland: omdat Nederland op rood gezet is, zou ik daar maar liefst 10 dagen in quarantaine moeten, en dus gaat het hele feestje niet door.
Geen werk, geen inkomen, geen reis. En geen bezoek aan mijn beste vriendin deze maand.
Toen ben ik even Heel. Erg. Boos geworden. Boos op de (Nederlandse) overheid. Boos op die mensen die dachten dat corona verleden tijd is. Boos dat elk land er andere regels op nahoudt. Boos op de mensen die “het hadden zien aankomen”. (Wat heb ik daar nu aan?!) Boos op de vliegtuigmaatschappijen, op het laboratorium dat mijn bloed getest heeft, op dit virus en – lest best – op mezelf.
Maar goed. Om dit verhaal niet al te zeer in mineur af te sluiten:
Op 26 juli kreeg ik bericht dat ik eind september (samen met anderen) een internationale meeting in goede banen mag gaan leiden in – als het even kan – Rome.
En 10 augustus staat mijn tweede prik gepland. Dan maar een paar dagen flink mottig.
Boeken
Ik heb deze maand twee boeken uitgelezen.
De eerste is “Op klaarlichte dag” van Simone van der Vlugt.
“Op klaarlichte dag” is een spannend boek, een thriller, over een jonge vrouw die op de vlucht is voor haar ex-vriend, en een politie-agente die op zoek is naar haar.
Het duurde even voordat ik lekker in het verhaal zat (misschien omdat ik niet vaak thrillers lees?) maar na een tijdje zag ik de gebeurtenissen helemaal voor me en moest ik mezelf ertoe dwingen om het boek af en toe even weg te leggen, en iets te eten bijvoorbeeld.
Wat ik vooral knap vind, is dat ik sympathie kreeg voor een personage waar ik eigenlijk geen sympathie voor zou moeten of willen hebben. De schrijfster heeft diegene – in mijn ogen – écht tot leven gewekt.
Het tweede boek dat ik heb uitgelezen is “Je ware thuis” van de boeddhistische monnik Thich Nhat Hahn.
Dat boek bevat 365 korte teksten, dus vandaar dat ik er een heel jaar over gedaan heb. 😉 Ik ben eraan begonnen vlak na mijn cursus mindfulness, om daar op een laagdrempelige manier mee bezig te blijven, en dat is gelukt.
Sommige inzichten waren mooier of bruikbaarder dan andere, maar ik denk vooral dat ik zonder dit boek véél minder vaak de tijd had genomen om af en toe even te mediteren, te luisteren, stil te zijn, enzovoorts, dan met dit boek als dagelijks geheugensteuntje.
Het volgende 365-dagen-boek staat dus al op mijn telefoon. 😉
Eten
In één van mijn Boerschappenpakketten van deze maand zat een Romanesco-kool. Qua smaak niet heel bijzonder, maar qua uiterlijk des te meer. Zeg nou zelf. Dit ziet er toch uit alsof een aliën het verzonnen heeft?
De afgelopen maand had ik zowel een high tea (met vriendinnen) als een high beer (een verlaat vaderdagcadeautje). De high tea was bij één van mijn vriendinnen thuis, de high beer bij de Pastorij in Hoogerheide.
Er was een tijd dat ik na het drinken van één fles wijn ging stappen, en dan nog meer dronk. Maar dat was vroeger. Bij de high beer waren 8 verschillende biertjes inbegrepen – twee hele en zes halve flesjes, dus vijf flessen bier de man – en daarna kon ik eigenlijk alleen nog maar slapen.
Iets teveel van het goede, misschien. Maar het was wel gezellig.
En verder
- Voor mijn broer zijn verjaardag maakte ik stiekem (voor hem) een video vol verjaardagswensen van vrienden en familie. Erg leuk om in elkaar te zetten, nog leuker om tijdens de “première” zijn stralende gezicht in de gaten te houden.
- Ik vond – totaal onverwacht – de Dame met een Hermelijn in een kleur-app. (Je verwacht de Mona Lisa, misschien, hooguit, niet dit relatief onbekende “zusje”.) Deze dame heb ik een paar keer bezocht, in Krakau. Leuk om haar nu eens in te kleuren.
- Dinsdagavond, NPO3, het derde seizoen van ‘Down the Road’. Zalige televisie. Het zou niets voor mij zijn denk ik, een groep jongeren met het syndroom van Down begeleiden tijdens een roadtrip door (in dit seizoen) Spanje en Marokko, maar man, wat is dit mooi.
- Dit “…urks restaurant” in Breda. Hebben ze daar eigenlijk een aparte cuisine, op Urk?
Echt ontzettend balen dat je reizen niet door konden gaan! Gelukkig zijn er ook heel wat fijne dingen geweest deze maand. Een high tea vind ik altijd zo leuk! Een high Beer sla ik maar over denk ik.
Wat een Corona-verhaal. Ik bewonder je standvastigheid, ik denk dat ik na opzoekingswerk rond wat kan en niet kan qua reizen al ging opgegeven hebben, haha. Ik kom er zot van, van al die onduidelijke regeltjes en reizen. Zodanig dat ik dan liever maar wacht.
Veel succes morgen met de prik!
Oh wauw wat leuk de Dame met de hermelijn! Ik heb ook een tijdje al die schilderijen ‘gekleurd’ in de app, dat vond ik zo leuk om te doen. Was dat helemaal vergeten, ga het nog eens downloaden 🙂
Romanesco kijk ik ook altijd vol bewondering naar, hoe mooi en symmetrisch dat gemaakt is he? Of gegroeid eigenlijk.
En pff wat een gedoe met prikken en Covid en wahhh, ik zou daar dus ook gek van worden. Ik hoop dat je toch nog wat mooie kansen in het buitenland kunt aannemen!
Down The Road gisteren ook per toeval gekeken, ja heel erg lachen 😀 En lachen moest ik ook van het urks restaurant!
Op vakantie gaan was altijd zo leuk, met de hele voorpret. Nu loopt het vaak op teleurstellingen uit. Balen zeg. Ik zou er ook klaar mee zijn in jouw plaats. Wel fijn dat je tweede vaccinatie nu gepland staat. Ik duim voor je dat Rome doorgaat, dat klinkt als een hele leuke opdracht.
Dankje, ik ben ook heel hard aan het duimen! 😄 En ja, voorpret is er niet echt meer bij. Zelfs als mijn bezoek aan Macedonië en/of Estland wél door had kunnen gaan, had ik dat ontzettend jammer gevonden. Dat ik dan niet gewoon lekker op mijn gemak de reis had kunnen voorbereiden, maar vooral bezig was geweest met “wat als…” enzo.
Amai ik zou ook heel lastig zijn in jouw plaats. Jammer dat er nog geen twee coronavaccins waren!
Dat boek ga ik zeker onthouden: ik vind wat je zegt over niet sympathiek horen vinden wel interessant.
Inderdaad, heel jammer. En als ik in februari ofzo corona had gehad was er ook niks aan de hand geweest (want dat is minder dan een half jaar geleden) maar november is nét iets te ver terug in de tijd. Aargh. En dat terwijl ze in Nederland dat onderscheid niet maken, tussen langer of korter dan een half jaar geleden. 😫 Maar goed. Nog één week en dan is die tweede prik een feit.
Kut van die vaccinaties en je reis zeg 🙁 Serieus balen! Vooral irritant dat je altijd van hier naar daar doorgestuurd wordt he. Toen wij ons trouwfeest wilden plannen was het ook een heel gedoe met hoeveel mensen mochten komen en welke regels we moesten volgen omdat we telkens andere info kregen.
En wow, naar Rome, fijn! En spannend denk ik? Voor die meeting. Hopelijk gaat het deze keer wel zonder problemen :p
Ja van al die doorverwijzingen word je he-le-maal gek. Kan me goed voorstellen dat in deze tijd een trouwerij organiseren ook niet meevalt.
En ja, fijn én spannend om die meeting te organiseren. Ik hoop vooral dat het gewoon op locatie kan plaatsvinden, want als het uiteindelijk toch een online meeting wordt hebben wij als organisatoren nog steeds dezelfde hoeveelheid stress, waarschijnlijk, maar lang niet dezelfde hoeveelheid lol als wanneer we allemaal in hetzelfde gebouw ergens in Rome zouden zitten. Dusseh, fingers crossed!
Hahaha, dat Urks restaurant! Veel vis, denk ik? Op conservatieve wijze bereid dan?
Wel echt balen van al die tegenslag rond je reizen. Gelukkig heb je Rome in het vooruitzicht. Zo’n fijne stad!
Haha, ja áls Urk een eigen keuken heeft verwacht ik daar inderdaad geen exotische kruiden enzo. 😉
Ik zou ook wel echt boos zijn rond al die Coronaperikelen die jij hebt meegemaakt. Zo zonde dat al die leuke plannen dan niet konden doorgaan.
Hopelijk kunnen de andere leuke vooruitzichten wel gewoon.
Dankje, dat hoop ik ook! Anders knapt er iets in mijn bovenkamer, ben ik bang.
Oef, wat een verhaal over je mogelijke reisje en de vaccinaties en het getest. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er even helemaal klaar mee was! Ik had het zelf ook deze week: ik werd zondagavond heel verkouden en had de rest van de week een hele drukke, leuke werkweek staan. Mocht ik dus niet gaan doen: eerst testen. Ik dacht echt: meh, meh, meh! Stom gedoe! Gelukkig kwam het uiteindelijk allemaal goed, maar ik merk aan mezelf dat de rek er wel een beetje uit is inmiddels..
Inderdaad, meh meh meh! Ook al komt het uiteindelijk dan toch goed, je krijgt er inderdaad wel een punthoofd van. Maar goed, nog even volhouden en dan leidt een simpele verkoudheid niet meer tot zulke taferelen. (Hopelijk? Even afkloppen!)