Toffe Dingetjes 9

Het allertofste in augustus vond ik de vakantie in eigen land, met mijn BFF uit Macedonië. Maar er was meer.

Belevenissen

Het leukste aan werk zoeken – #omdenken – vind ik het bezoeken van plaatsen die ik nog niet ken. Meestal is dat een onbekend gebouw in een bekende stad, maar soms is het iets compleet nieuws. Odijk, bijvoorbeeld. Ik had er zelfs nog nooit van gehoord.

Gelukkig bleek Odijk nog best bereikbaar te zijn met het openbaar vervoer. De sollicitatie zelf liep helaas op niks uit.

Ook ben ik voor het eerst sinds jaren weer eens van Bergen op Zoom naar het huis van mijn ouders gefietst. Twaalf kilometer, op een OV-fiets. Het viel me niet tegen, maar ik ben toch blij dat ik dat niet meer tien keer per week hoef te doen. En mijn borsten denken er net zo over. (Vroeger hadden ze daar trouwens totaal geen problemen mee. Ik heb de neiging om de schuld aan het wegdek te geven, maar hoe bewijs je zoiets?)

Verder deze maand: een Blind Walls Gallery tour (jippie!) en allerlei subtiele voortekens dat de zomer op zijn einde loopt (ook jippie!). Denk aan drie potjes Kolonisten van Catan op één dag, en natuurlijk de kick-off-aflevering van Boer zoekt Vrouw. <3

Muziek

Ondertussen word ik er door Google Photos en Facebook voortdurend aan herinnerd dat ik vorig jaar op reis was. Een maand lang. Met die bitterzoete herinneringen ga ik op twee manieren om.

1. Erin meegaan. Me af en toe even helemaal onderdompelen, door de teksten van toen terug te lezen, foto’s te bekijken, en de bijbehorende muziek op te zetten. (Al heb ik het gelukkig zelden zo zwaar te pakken dat ik ‘One Kiss’ wil horen.)
2. Sporten. Mijn gedachten verzetten. Liefst op muziek die me het gevoel geeft dat ik nu óók iets episch aan het doen ben.

Verhalen

Eind juli deed ik mee aan een prijsvraag van NS. De hoofdprijs – een weekendje naar Berlijn – won ik niet, maar ik kreeg wel twee maanden gratis Kobo Plus! En dus las ik in augustus, voor mijn doen, heel veel boeken.

Als eerste “Taal voor de leuk” van Paulien Cornelisse. Tijdens het lezen rolde ik af en toe bijna van mijn stoel badhanddoek van het lachen. (Ik las een groot deel van dit boek op het strand.) Paulien is vreselijk goed in het observeren van het Nederlands en hoe wij die taal gebruiken. Al vind ik wel dat ze bij dat “wij” nogal makkelijk uitgaat van de mensen boven de rivieren. Alsof dat “de Nederlandssprekenden” zijn. Hoewel er deze keer wel een mooi rolletje is weggelegd voor “onze” Brabantse meesterpatissier Robèrt van Beckhoven. (Wie wil hem nou niet in zijn of haar familie hebben?)

Daarna las ik “Steeds leuker” van Jelle Hermus, de man achter SoChicken. Ik moet eerlijk bekennen dat ik SoChicken altijd een beetje… oppervlakkig? raar? schreeuwerig?… vond, maar ik was toch nieuwsgierig naar dit boek. En “Steeds leuker” bleek tot mijn eigen verbazing best een goed en leerzaam boek te zijn. Veel inkoppertjes – maar is dat per se slecht? – en ook veel bruikbare inzichten en oefeningen.

Vervolgens heb ik me vliegensvlug een weg gebaand door de Nederlandse editie van “Nice girls don’t get the corner office” en “Ikigai“. Het eerste boek heb ik niet helemaal gelezen omdat dat expliciet niet de bedoeling is. (Dan zou ik me alle adviezen persoonlijk aan gaan trekken, terwijl het veel beter werkt om me eerst op mijn grootste valkuilen te richten.) En “Ikigai” wou ik al heel lang eens lezen, maar dat boek viel tegen. Teveel van de hak op de tak. Hoewel ik er wel een paar goede adviezen uit geplukt heb, met name op het gebied van mijn dagindeling.

Na al die zelfhulpboeken en non-fictie vond ik het hoog tijd voor een fantasieverhaal. Liefst zo meeslepend mogelijk. Dames en heren, als jullie ook zoiets zoeken: “Er was eens een rivier” van Diane Setterfield!

Op een stormachtige avond in het Victoriaanse Engeland, in een oude herberg aan de Theems, vertellen de vaste klanten elkaar verhalen om de tijd te doden, wanneer de deur openzwaait en er een gewonde vreemdeling op de drempel staat. In zijn armen houdt hij het levenloze lichaam van een klein kind.
Uren later beweegt het meisje, ze ademt diep in, en keert terug naar de levenden. Een wonder? Tovenarij? Of kan de wetenschap een verklaring bieden? Voor het mysterie opgehelderd kan worden, verspreiden de verhalen zich door de herberg en langs de rivier, door iedere verteller en luisteraar opnieuw vormgegeven. Een van de verhalen gaat over de oude veerman die verschijnt aan iedereen die op de rivier in de problemen komt. Maar is iets ooit zomaar een verhaal in herberg De Zwaan?

Vanwege mijn slechthorendheid heb ik verhalen het liefst in geschreven vorm, of met ondertiteling. Maar bij dit verhaal wou ik af en toe dat het aan mij verteld werd. In geuren en kleuren. Zodat ik het niet zelf van mijn telefoonschermpje hoefde te plukken, maar me lekker door iemand anders kon laten meevoeren naar een andere tijd en plaats.

Blogposts en blogdoelen

Het leukste artikel dat ik deze maand las -> “Een kijkje in het leven van een Nederlandse privébutler”
(Het bestáát nog! 😀 )

Verder viel het mij op dat twee blogs die ik volg – die van Ilona en Naomi – dezelfde indrukwekkende mijlpaal bereikten, namelijk die van de 1000 bezoekers per maand. Het duurt waarschijnlijk nog wel even voordat ik die mijlpaal aantik. Toch wil ik vandaag eventjes stilstaan bij mijn eigen bezoekersaantallen en blogdoelen, want dat is wel een tof verhaal.

Een reis terug in de tijd:

• In mei 2018 stapte ik over van gratis hosting via wordpress.com naar een betaald hostingpakket. Een maand later koppelde ik deze blog aan Google Analytics.
• Ik wist dat deze blog niet veel bezoekers trok, maar toch viel de confrontatie met de werkelijkheid (20-40 bezoekers per maand) zwaar tegen. Dus besloot ik een online cursus contentmarketing te volgen.
• In de maanden daarna schommelde het aantal bezoekers rond de 70 per maand, maar ik vond het nog steeds te stil. Na het lezen van het Blogboek besloot ik eind 2018 een paar doelen voor mezelf te stellen, en aan een blogchallenge mee te doen.

Die doelen waren ‘100-200 bezoekers per maand tegen het eind van 2019’, ‘200 blogberichten’, en ‘er reageert af en toe iemand op mijn blog die géén familie is’. (Ik vind het heel leuk als mijn familie reageert, daar niet van. Het werd alleen een beetje monotoon.)

En toen deed ik mee aan 40 Dagen Bloggen, en dat veranderde alles. Of nou ja, niet ALLES, maar het aantal bezoekers schoot omhoog, en – nog belangrijker – er kwamen ineens veel meer reacties binnen. 😀

In die periode heb ik eigenlijk al mijn blogdoelstellingen voor 2019 af kunnen vinken. De 200e blogpost is een feit. Er kwamen in maart 209 bezoekers op deze blog af, en vorige maand zelfs meer dan 300. (Namelijk 301. Dankjewel hè, jij daar!) En mijn familie is gigantisch gegroeid. 😉 Ik merk dat ik soms een beetje perplex sta van alle veranderingen, maar dat geeft niet.

En nu? Omdat mijn zoektocht naar werk op dit moment helaas belangrijker is, laat ik mijn blogdoelen voor 2019 ongewijzigd. Iets op tijd “af” hebben is ook weleens lekker, toch? En op mijn blogdoelen voor 2020 kom ik later dit jaar nog weleens terug.

Wat waren jouw hoogtepunten in augustus?

---

Deze blogpost bevat affiliate links. Als je via die links iets koopt bij Bol.com, krijg ik een klein percentage van de aankoopsom. Jou kost dat niks extra’s.