Toffe Dingetjes 17 | mei 2021

Soms wil je eigenlijk geen pauze nemen, maar neemt de pauze jou.

De laatste tijd kom ik nauwelijks vooruit. En na een tijdje knokken zonder resultaat heb ik maar een pauze ingelast. Dat had (te?) veel Netflix tot gevolg, maar inmiddels heb ik volgens mij een betere manier gevonden om uit deze slop te komen. Inclusief een nieuwe hobby.

Belevenissen

Halverwege april was mijn productiviteit opeens heel ver te zoeken. Concentreren lukte niet meer, taken afronden lukte niet meer, kikkers doorslikken lukte niet meer…

(“Huh? Kikkers?” Jazeker. Kikkers zijn taken waar je tegenop ziet. Het idee is dat je elke dag één zo’n taak “doorslikt”, voordat je aan de rest van je werkdag begint. Deze manier om uitstelgedrag te tackelen komt uit het boek ‘Eat That Frog‘.)

Na een week worstelen, zonder echt vooruitgang te boeken, besloot ik om er dan maar gewoon even mee te stoppen. Niet meer zo te vechten met (of tegen?) mijn takenlijst.

Ik gaf mezelf één maand Netflix cadeau. Nog geen week later wist ik weer waarom ik daar geen doorlopend abonnement op heb. Één aflevering wordt twee afleveringen, of drie. ’s Avonds nog een film erbij, en voor ik het goed en wel doorheb zijn er vier uur verstreken.

Erg vermakelijk, maar het zet natuurlijk geen zoden aan de dijk. Dus begin mei ben ik overgestapt op een andere tactiek. Eentje met minder schermtijd en meer beweging en bezoekjes aan vrienden en familie.

Niet veel later deed ik een leuke ontdekking. Tijdens een opruimsessie vond ik namelijk een oude cadeaubon, die nog geldig was.

Dat maandje Netflix vond ik best een onverantwoorde uitgave in de opstartfase van mijn onderneming. Dus ook al wilde ik graag een doosje aquarelverf kopen, het mocht niet van mezelf. Maar met die cadeaubon kon het opeens wél.

En sindsdien zit ik elke ochtend ongeveer twintig minuutjes met verf te kliederen.

Over cadeautjes gesproken: voor moederdag mocht ik dit jaar een wasrek in mijn Volkswagen Up wurmen. Het wasrek is niet eens zo heel groot, en mijn Uppie is van binnen ruimer dan ‘ie van buiten lijkt, maar ik vond het toch een verrassend moeizaam (en grappig) gedoe.

Eten & drinken

In mei heb ik voor het eerst een theebloem uitgeprobeerd. Een groen bolletje waar je heet water overheen moet gieten en dan wordt het een soort mini-boeketje. Waar dus thee van getrokken wordt. Fascinerend en rustgevend om naar te kijken.

Ik ben die avond meteen gaan googelen of (en zo ja, hoe) je zelf theebloemen kunt maken. En ja, dat kan gewoon. Als ik tijd, geld, en ruimte over zou hebben, dan waren mijn eerste eigen theebloemen waarschijnlijk al een feit. Maar voor nu zie ik het niet zo zitten om (ook nog) theebloemen te gaan drogen op mijn kamer.

Bij het ijssalon in de buurt probeerde ik deze maand de smaak limoncello uit, maar dat was niet zo’n succes. IJs op waterbasis. En het was die dag niet zomers warm. Dus tsja.

“Sinaasappel cookie dough” viel wél in de smaak, nog meer dan ik had verwacht. Al blijft pure chocolade mijn favoriet.

Mijn grootste succes in de keuken was deze maand egg fried rice. Met rijst van de vorige dag. Helemaal zoals het hoort. 😎

Ik had nog nooit eerder egg fried rice gebakken, maar je kunt geen video’s van Uncle Roger bekijken zónder vroeg of laat te denken: “Zou ik een goede egg fried rice op tafel kunnen zetten?”

Als je geen fan bent van Jamie Oliver, en koken zo serieus neemt dat je er graag om lacht, dan moet je deze YouTube-video van Uncle Roger echt even bekijken. Want dan kun je straks misschien – zonder te overdrijven – zeggen dat jouw egg fried rice beter is dan die van Jamie Oliver.

Boeken & Netflix

‘Licht Leven’ van Nanne van der Leer heb ik een paar weken geleden uitgelezen. Ik blijf bij mijn mening van vorige maand, dat het een interessant boek is maar dan vooral als introductie of samenvatting op het gebied van persoonlijke ontwikkeling, (moderne) spiritualiteit, psychologie en mindfulness.

Voor mij was het “maar” een herhaling van inzichten die ik al eens eerder heb opgedaan. Al leest het boek lekker weg en vond ik haar persoonlijke verhaal en zoektocht erg interessant.

“Een methode om licht te leven door de oprichter van het succesvolle platform Lief Leven. Zit je vast in een hoofd vol gedachten? Lijkt het leven jou vaak tegen te werken? Blokkeren jouw angsten je van het behalen van dromen en doelen? Zet je anderen altijd op de eerste plaats? Dan is het tijd om meer licht in jouw leven binnen te laten.”

Over het boek Licht Leven

Daarna kwam ‘Zomerburen’, van Rianne Robben. Na alle non-fictie van de afgelopen tijd eindelijk weer eens een verzonnen verhaal.

“Olivia heeft haar toekomst al helemaal uitgestippeld: na de zomer gaat ze Nederlands studeren en samenwonen met haar vriendje Niels. Dat plan valt echter in duigen als hij in de eerste week van de zomervakantie in zijn eentje naar Australië vertrekt.

Verdrietig en in de war besluit Olivia de zomer door te brengen bij haar opa en oma in Drenthe, waar ze elke dag afspreekt met hun buurmeisje Ilse. […] Olivia merkt dat ze langzaam weer vrolijker wordt. Zou dat komen door de lieve lach en de mooie krullen van Ilse waar ze opeens zo vaak aan moet denken?”

Het boek Zomerburen is genomineerd voor de Jonge Jury Debuutprijs 2021.

Dit boek heb ik op drie dagen tijd uitgelezen en bij het laatste hoofdstuk moest ik huilen, dus dat is een goed teken.

Ik herkende mezelf, meer dan normaal, in de hoofdpersoon Olivia – we komen allebei van ’t platteland en ook onze studies komen (uiteindelijk) overeen – maar ik vond haar ook een beetje dommig. “Heb je nu serieus niet in de gaten dat je verliefd bent?!”

Bovendien klinkt er regelmatig een educatieve en belerende ondertoon in het verhaal door. Dat vond ik een misser. Maar misschien ben ik gewoon iets te oud voor dit boek?

Op Netflix heb ik mijn Outlander-achterstand ingehaald, ongeveer anderhalf seizoen van Brooklyn 99 bekeken, en de Duitse serie Charité (met ondertiteling in het Duits, um meine Deutschkenntnisse zu verbessern 🤓).

Oh, en Sexify, een serie die zó Pools is dat er nog net geen walm van dille en worsten uit mijn laptop kwam drijven.

Allemaal aanraders. Maar ik ben ook blij dat ik nu weer een (half) jaartje zonder Netflix tegemoet ga.

Nog meer toffe dingetjes

• Ontdekken dat Sam Heughan in 1980 geboren is, en dat ik dus in theorie over een jaar of acht nog steeds iemand van mijn eigen leeftijd tegen het vurrukkullukke lijf kan lopen.
• Mijn eerste opdracht als ZZP’er – ondanks alles – netjes afronden. Gelukkig hoefde ik er maar acht uur per week aan te werken. Dat scheelt.
• Iemand heeft de volledige televisieserie ‘De Geschiedenis van het Land van Ooit’ op YouTube gezet. Volgens mij heb ik die serie, die in 1992 op televisie kwam, als kind wel duizend keer bekeken. Behalve dan de eerste aflevering, want die stond niet op de videoband. 😆
• Dat 1988 steeds dichterbij komt in het Nederlandse vaccinatieschema.
• De klaprozen die hier niet ver vandaan massaal bloeien.

Heb jij een abonnement op Netflix? En ben je daar veel tijd aan kwijt?