Rękawka

Giza heeft de Piramide van Cheops, en Krakau heeft de Grafheuvel van Krakus. Iets minder hoog (16 in plaats van 139 meter), iets ronder en groener, en – last but not least – je mag er gewoon op gaan staan. Dan heb je een fantastisch uitzicht over de stad en omstreken, want het graf van weilen koning Krakus (als we de overlevering mogen geloven) ligt op een hoogte van 271 meter. Desondanks trekt de heuvel doorgaans maar weinig bezoekers, behalve op de dinsdag na Pasen. Dan is het namelijk… Rękawka!

Oorspronkelijk een heidens ritueel, waarbij eten en geld van de heuvel afgegooid werd om de doden te herdenken. Later, toen het katholieke geloof de overhand nam, werden er – hoe braaf – paaseieren naar beneden gerold. Die traditie vond men (uiteraard) niet spannend genoeg, en inmiddels kun je Rękawka met recht een folk-festival noemen. Al dekt ‘eclectisch folk-feest’ de lading misschien beter. Hoe verklaar ik anders die doedelzak, de didgeridoos en de vampier? En dat er – naast enorme shashliks, hammen en braadworsten – ook hotdogs te krijgen waren?

Ook het middeleeuwse gevecht was een mix van vroeger en nu, en dat vond ik echt een misser. In mijn belevenis gingen gevechten vroeger namelijk als volgt: “Mannen – aanvallûûûûh!”, gevolgd door een hoop gebrul en ledematen die in het rond vlogen, al dan niet met het lijf er nog aan… Lekker wild, weet je wel. Maar de soldaten op Rękawka moesten zich eerst een kwartiertje opwarmen. Opwarmen, daar deden ze vroeger toch niet aan?! Of heb ik het mis? Had elk leger destijds een Carlos Lens, die ervoor zorgde dat de mannen steeds goed warm aan een gevecht begonnen? “Benen, billen, buik, alles gaan we doen!”

Achja, ik heb me in ieder geval bijzonder goed vermaakt tijdens Rękawka – en ik heb er zelfs tot tien leren tellen in het Pools. “Jeden, dwa, trzy, …!” Waar een warming-up al niet goed voor kan zijn…