Over de MerwedeLingelijn – tussen Dordrecht en Geldermalsen – rijden nog precies dezelfde rood-witte treintjes als een jaar geleden.
De stoelen staan nog steeds net iets te dicht op elkaar, en die subtiele rokerslucht is ook niet verdwenen. Het enige opvallende verschil is dat de treindienst nu niet meer van Arriva is, maar van Qbuzz.
Hoe moet je dat eigenlijk uitspreken? Kubus? Kjoebas? Kwibus? Ik hoop dat laatste.
Maar goed. Voor de buitenwereld is er op een paar jaar tijd nauwelijks iets veranderd aan deze spoorlijn.
Voor mij is de MerwedeLingelijn het spoor naar P.
P, die op station Gorinchem stond te wachten, terwijl ik ongeduldig in de trein zat en wenste dat de Spurt waar ik in zat zijn naam eer aan zou doen. (Waarom heeft Hardinxveld-Giessendam in godsnaam drie stations nodig?!)
Toen P zei dat ‘ie van mij hield, geloofde ik dat. Ik had niet de neiging om die mededeling weg te lachen, of keihard te gaan gillen. Nee, het was oké. Voor de allereerste keer in mijn leven was het oké.
Ook al wist ik dat er iets niet klopte.
Ik wist zeker dat hij het meende, maar ik wist óók zeker dat hij (zwaar) depressief was. En ik wist dat je eerst van jezelf moet houden, voordat iemand anders van je kan houden.
Die drie dingen kreeg ik niet met elkaar gerijmd. “Hoe kan het dat ik iemand leuk vind die zichzelf niet leuk vindt?”
Pas maanden later, toen we er al lang een punt achter gezet hadden, vond ik het antwoord op die vraag. Althans, ik denk dat ik het gevonden heb.
Ik denk dat ik van P begon te houden omdat ik niet van mezelf hield.
Min keer min is plus.
Voor een relatie is dat natuurlijk geen gezonde uitgangspositie, en we zijn dan ook maar eventjes samen geweest.
Maar in die korte tijd, en in de periode daarna, slingerde ik zo hard heen en weer tussen hoop en wanhoop dat ik uiteindelijk geen reserves meer over had. En mijn eigen realiteit wel onder ogen moest zien.
Voor mij is de MerwedeLingelijn dus helemaal niet van kwibus, maar van P.
Niet dat ik hem mis, of dat ik hem terug wil.
Maar elke keer als ik in de buurt van zijn woonplaats kom, hoop ik vanuit de grond van mijn hart dat het ook met hem wat beter gaat. Al vrees ik van niet.
Je afvragen hoe het met je ex gaat, kan al best lastig zijn. Je serieus afvragen of hij nog leeft… Da’s een ander level.