Het duizelt me van alle goedbedoelde adviezen.
“Zorg voor een heldere boodschap. Een goede elevator pitch. Dan komt die leuke baan vanzelf naar je toe.”
“Maak gebruik van je netwerk.”
“Als ik jou was, zou ik je vorige werk helemaal loslaten. Ja, echt. Vergeet je cv en ga iets totaal anders doen.”
“Zoek een baan die goed bij je past. Iets dat je leuk vindt. Koste wat het kost. Anders verlies je een hoop tijd, en moet je uiteindelijk weer terug naar de tekentafel.”
“Doe iets. Het maakt niet uit wat.”
Niet dat die adviezen elkaar per se uitsluiten, maar het is nogal… veel.
“INFPs often wish that they could just be,
— 16personalities.com
doing what they love without the stress and rigor of professional life.”
Misschien heb ik een luxeprobleem. Stel ik te veel of te hoge eisen. Misschien moet ik van mijn toekomstige baan niet méér verwachten dan dat het geld in het laatje brengt.
Dat zou goed kunnen.
En een bijbaan om mezelf te bedruipen – en daarnaast dingen te kunnen doen die wél voldoening geven – is wat mij betreft ook een optie.
Ook. Met andere woorden: nóg meer keuzestress. (Zei iemand ‘luxeprobleem’?)
Ik weet waarom ik werk nodig heb. En ik weet waarom sommige werkzaamheden en organisaties beter bij mij passen dan andere.
Maar ik weet niet wat ik precies zoek.
De leukste vacatures die ik tegenkom vragen om kennis die ik niet heb. Of eigenlijk: om twee verschillende opleidingen die ik niet heb. ‘Online marketing en communicatie’ en ‘Maatschappelijk werk en dienstverlening’. Ik weet niet wat ik daarmee aanmoet.
Ik weet niet wat wijsheid is. Een baan die aansluit bij mijn cv, of juist niet? Een baan die goed voelt, of een baan die goed verdient? Een opleiding volgen of niet? En zo ja, welke dan?
En ik weet niet wat de meeste kans van slagen heeft. Want uiteindelijk bepaalt iemand anders of ik ergens aangenomen word.
Tenzij ik voor mezelf zou beginnen natuurlijk. Nóg een optie. Oh, f*ck.
Random Act of Kindness: Laat anderen zien waar je op dit moment mee worstelt.
Pingback: Wat doe ik (minder) goed op m'n werk? [25 vragen in 52 weken, deel 6] | Wendy Weet Waarom
Pff, al dat ongevraagde advies, lijkt me heel vermoeiend! En inderdaad, dan ben je ook nog eens afhankelijk van anderen. Mijn advies is een cliche maar wel heel erg waar (heb het zelf ervaren): zorg ervoor dat het goed voelt en je jezelf mag zijn bij een baan. Als je je niet gelukkig voelt ergens, kan geen enkel salaris dat goed maken.
Bedankt voor dit advies! 😀 (Misschien denken mensen naar aanleiding van deze blogpost dat ik geen adviezen meer wil krijgen, maar da’s niet het geval. Het is vooral de manier waarop zo’n advies gebracht wordt. En hebben de “adviseurs” het van horen zeggen, of – net zoals jij – zelf ervaren?)
Ik ben net een boek aan’t lezen over multipotentialites (Hoe word je alles? van Emilie Wapnick) en ik wou dat ik het had gelezen toen ik geen idee had van wat ik wou doen een jaar of wat geleden :p Heel interessant om je hele idee van werk vinden en de druk die erbij hoort wat los te laten.
Waaaah! Toevallig(?) zag ik een paar weken geleden de TED-talk van Emilie Wapnick en dat was één groot feest der herkenning. Ik heb me aangemeld voor haar nieuwsbrief, maar dat boek heb ik nog niet gelezen. Ga ik zeker doen! 😀