Eén van de inzichten die ik opdeed tijdens het lezen van ‘Everything is Figureoutable’, is dat ik mezelf regelmatig voor de gek houd. Door “ik kan niet” te denken waar “ik wil niet” zou moeten staan.
Ik kon bijvoorbeeld niet uitleggen wat voor werk ik zocht.
Serieus?
Voor zover ik weet, mankeert er niets aan mijn spraak. Ik heb voldoende zelfkennis, en werkervaring, en opzoekvaardigheden in huis. En mijn verbaal-analytische denkvermogen bevindt zich ergens “ver boven het academische gemiddelde”. Dus, hoezo niet kunnen?!
Nee, hier was iets anders aan de hand.
Ik wou niet uitleggen wat voor werk ik zocht.
Blijkbaar had het destijds geen prioriteit. Waren andere dingen belangrijker voor mij. Voelde het niet goed om weer aan de slag te gaan, of om weer in het harnas te stappen. Had ik geen zin in het bijbehorende ongemak. Of iets dergelijks.
Verhelderend? Ja. Pijnlijk? Dat ook. Staat de waarheid hiertussen? Absoluut.
De vraag is alleen, wat is die waarheid precies? Want mijn nieuwe baan ligt perfect in lijn met zo’n beetje alles wat ik hiervoor gedaan heb. En toch(?) voel ik me niet senang. Komt dat omdat het werk niet bij mij past? Of omdat mijn oude onzekerheden weer de kop opsteken? Of allebei?
Dat vraagstuk wil ik in 2020 tackelen. Hoe? Met behulp van jullie, en een nieuwe vaste rubriek op deze blog. 🙂
P.S.: Het valt me nu op hoe vaak anderen “kan niet” gebruiken waar “wil niet” beter past. Hoe zit dat bij jou?
Pingback: Wendy Wordt Wijzer (een nieuwe rubriek!) | Wendy Weet Waarom
Volgens mijn bescheiden academisch gevormde mening 😉 en als ervaringsdeskundige lijkt het mij verstandig meer in het hier en nu te blijven en niet te veel waarde te hechten aan je twijfels. Veel plezier toegewenst in je nieuwe baan!
Dankje! Ook voor het advies. Al heb ik wel het idee dat die twijfels me (deels) iets duidelijk proberen te maken. Dat daar iets zit wat aandacht nodig heeft. Natuurlijk, twijfels en gedachten zijn niet meer dan dat. Maar een onderbuikgevoel, “gut feeling”… Is dat niet juist heel erg hier en nu?
Ik ben ook al benieuwd! En klopt inderdaad, ik zeg inderdaad ook vaak: “ja maar dat kan ik niet hoor”, in plaats van gewoon te zeggen dat ik dat niet wil. Onlangs nog toen ik een lamp moest indraaien 🙂
Ik ben benieuwd naar je nieuwe rubriek! Ik probeer tegenwoordig bij mezelf na te gaan waarom ik iets niet wil. Is het omdat ik het simpelweg niet wil, of omdat ik het eng vind nieuwe dingen aan te gaan. In dit laatste geval maak ik soms de overweging het dus juist te doen.
Hahaha, dat is PRECIES wat ik volgend jaar ook wil gaan doen! Van die dingen die al heel lang in mijn hoofd rondzoemen, maar die ik om de één of andere reden eng vind, of waarvan ik het idee heb dat ik het niet kan.
O, ik ben heel benieuwd naar die nieuwe vaste rubriek. Dit artikel zet me aan het nadenken. Ik gebruik zelf juist vaak ‘wil niet’, maar meestal bedoel ik dan ‘durf niet’.
Bij mij ligt er onder dat ‘niet kunnen’ of ‘niet willen’ ook best weleens een ‘niet durven’. En dat is zo jammer!