Wat hebben revoluties, bestsellers en prachtige liefdesbrieven met elkaar gemeen? Een goed verhaal.
Eind vorige maand mocht ik, voor het tweede deel van een training over storytelling en storyweaving, een weekendje naar Den Haag. Om goede verhalen te leren maken.
Wat vooraf ging: over ruwe diamanten
Het eerste deel vond een half jaar geleden plaats in Antwerpen. Onder betere weersomstandigheden, amai. Het zonnigste weekend van april versus het guurste weekend van oktober… Maar goed. We dwalen af.
In Antwerpen leerde ik mensen interviewen, op zo’n manier dat er gedurende het gesprek een verhaal naar de oppervlakte komt. Alsof je samen een ruwe diamant uitgraaft. Het ziet er nog niet fraai uit, maar in de kern… Oehlalaaaa!
Zo’n ruwe diamant is kostbaar, maar een geslepen versie is al helemaal schitterend.
En dat slijpen, het “polijsten” van een goed verhaal, dat leerden we in Den Haag.
(Nu gebeurt er iets onlogisch, want voor het leren slijpen van échte diamanten is Antwerpen eigenlijk de aangewezen locatie. Dus hier stopt die vergelijking.)
Een goed verhaal in Den Haag
De deelnemers die – net als ik – voor de specialisatie ‘schrijven’ hadden gekozen, leerden onder andere om (nog) beter te kijken naar een situatie. Om te spelen met de volgorde waarin het verhaal verteld wordt. En om de mensen in het verhaal vaker actief aan het woord te laten, in plaats van “hij vraagt of…” en “zij zegt dat…”.
Stuk voor stuk bruikbare tips.
En er waren Haagsche Hopjes. Om ons tijdens de oefeningen en het “echte werk” van wat energie te voorzien.
Ken je de ontstaansgeschiedenis van het Haagsche Hopje trouwens al? Ook dat is een goed verhaal.
Baron Hendrik Hop, geboren te Breda(!), was verslaafd aan koffie. Hij werd in 1972 naar Den Haag teruggeroepen, toen de Fransen Brussel innamen. Op een avond liet hij zijn kop koffie met suiker en room per ongeluk op de kachel staan. De volgende ochtend bleek de inhoud een brok karamel geworden te zijn, met koffiesmaak. Baron Hop vond het erg lekker, dus toen hij korte tijd later van zijn dokter geen koffie meer mocht drinken, vroeg hij zijn onderbuurman – een banketbakker – om van die brokken koffie te maken. Deze ‘brokken van Baron Hop’ kregen in 1880 de naam Haagsche Hopjes.
Mooi, toch?
’t Is nog maar zeer de vraag of onze verhalen – die waar wij in Den Haag aan begonnen zijn – over 150 jaar nog steeds verteld worden, maar ik ben sowieso trots op het resultaat.
Benieuwd naar de buitenlandervaringen die we al gedeeld hebben, en nog gaan delen? Een paar van onze verhalen – teksten, luisterverhalen, vlogs, enzovoorts – staan al op Tumblr.
Laat je inspireren… Of drink er gewoon een bakske koffie bij.