Union
Not alone
Stranger among strangers
For a better world
Together
Ontdekken dat je niet de enige bent, is zó fijn!
Bovenstaand elfje schreef ik bijna vier jaar geleden, tijdens de ‘Mid-term Meeting’ van mijn EVS-periode.
Het beschrijft heel goed hoe ik mij op dat moment voelde, en eigenlijk nog steeds voel. (Al heeft het woord “stranger” nu geen dubbele betekenis meer, want ik woon weer in Nederland.)
Een vreemdeling, verbonden met andere vreemdelingen.
In deze kapitalistische, individualistische, “eigen volk eerst” samenleving bleken er plotseling jongeren te zijn die – net zoals ik – voor langere tijd vrijwilligerswerk in het buitenland willen doen. En dan niet voor de mooie plaatjes, maar voor een mooie wereld. Jongeren die niet bang zijn voor vreemde culturen en nieuwe ideeën, maar juist grenzeloos nieuwsgierig.
Ben ik daarom gek? Heb ik een serieuze hoek af? Misschien. Waarschijnlijk. Maar ben ik de enige? Nee, dat niet.
Nu, vier jaar na dat besef, ben ik nog steeds ontzettend blij en dankbaar dat ik deze gekke toffe mensen heb leren kennen. En voor alles daaromheen.
Afgelopen week mocht ik bijvoorbeeld voor het eerst aan de slag als junior trainer, op een vijfdaagse netwerkbijeenkomst in Utrecht. Voor ongeveer 70 mensen. Dat was ontzettend intensief – #introvert #slechthorend #perfectionistisch – maar ook KEIGAAF!
En natuurlijk kregen de deelnemers de mogelijkheid om, als onderdeel van hun persoonlijke evaluatie, een elfje te schrijven. 😉
De wereld is rond.
Lees ook:
- “Elfje I“
- “Drie jaar geleden kwam ik terug naar Nederland: een terugblik“
- Meer informatie over Europees Vrijwilligerswerk vind je op de website van het European Solidarity Corps
Gaaf zeg, om als trainer aan de slag te zijn! En ik hoorde toevallig vanmorgen nog iets over vreemdelingen. Over eenzamen. We hebben allemaal wel iets ‘geks’, maar juist dat maakt ons zo fijn uniek.
Ja, precies. 🙂 Ik voel me nu veel beter dan toen ik uit alle macht probeerde om “normaal” te zijn, om erbij te horen. Want dat lukt gewoon niet. (Als in: je kunt zoiets niet forceren.) Terwijl die “vreemde” interesses en eigenschappen van mij juist tot de mooiste gesprekken leiden.
Wat leuk dat je vrijwilligerswerk ook promoot 🙂 Ik ben nooit voor vrijwilligerswerk in het buitenland geweest, maar kan me voorstellen dat dit nog meer een verrijking is dan wat ik heb geschreven.
Ik kan natuurlijk niet voor iedereen spreken die in het buitenland vrijwilligerswerk heeft gedaan, maar voor mij was het zéker een verrijking. 😀 Het werk zelf, maar ook de trainingen die bij Europees Vrijwilligerswerk horen. Die gaven net iets meer “houvast” om met alle nieuwe indrukken om te gaan.