Ik heb het jarenlang gedaan, toen jarenlang niet, en sinds twee maanden weer wel. Een dagboek bijhouden.
Waarom ben ik er toch weer aan begonnen?
Dagboek 2.0 – over bullet journals, dankbaarheid en Day One
Het dagboek is weer terug van (nooit?) weggeweest. Alleen heet het tegenwoordig meestal een bullet journal, dankboek of mood / habit tracker.
Ik heb het allemaal geprobeerd, maar de klik bleef uit. “Elke dag” werd “af en toe”. “Af en toe” werd “laat ik iets anders proberen”. Met als resultaat dat de Bruna, HEMA en Bijenkorf meer van die pogingen profiteerden dan ikzelf.
En gewoon een dagboek bijhouden, zoals ik dat als kind en als tiener gedaan heb, trekt me niet meer.
Dagboeken belanden vroeg of laat in een doos op zolder, en wat heb je er dan aan? Het idee dat mijn lief en leed in die boeken staat – weliswaar mijn lief en leed van jaren geleden, maar toch – vind ik zelfs eng. Wat als iemand anders ze in handen krijgt? En wat als ik later dood ben? Kan ik er dan van op aan dat mijn familie die boeken verbrandt, zonder erin te kijken? Of kan ik ze beter zelf vernietigen? Maar wanneer dan, en is dat niet zonde van al die literaire hoogstandjes? *ahum* Enzovoorts.
Een mens zou van minder koppijn krijgen.
Terwijl ik er voor de volle 100% van overtuigd ben dat het werkt. Dat het goed, gezond én leerzaam is om elke dag van ons af te schrijven. Onze gedachten en gevoelens op papier te zetten. Hoe kort en bondig ook.
Dus toen Jelle Hermus in zijn boek ‘Steeds Leuker‘ over een dagboek-app begon, dacht ik al snel: “Misschien moet ik het toch maar weer eens proberen.” De app die hij gebruikt (of gebruikte?) heet ‘Day One‘ en die heeft een gratis versie. Nu moet ik zeggen dat het idee van een gratis dagboek-app óók een paar behoorlijke vraagtekens bij me oproept. Maar na een bezoekje aan de website en wat rondsnuffelen in de app zelf, besloot ik het experiment toch aan te gaan.
De voordelen van een dagboek bijhouden
Inmiddels zijn we twee maanden verder en heb ik nog maar één dag overgeslagen. Goed hè?
Het zal vast nog wel een tijdje duren voordat het effect echt duidelijk wordt, maar toch merk ik al een paar positieve effecten.
- Elke dag in een dagboek schrijven dwingt je (min of meer) om dingen te regelen, in gang te zetten en af te maken.
- Ook figuurlijk komt er meer beweging in je leven. Zo valt het mij bijvoorbeeld op dat ik de laatste tijd vaker onthou wat ik gedroomd heb. Van die rare dromen die, als je de betekenis ervan opzoekt, ineens heel logisch blijken te zijn.
- Ik pieker nog steeds, maar het is minder complex en eindeloos. Dit hangt samen met punt 1. Jelle noemt het de kerstlampjes één voor één uit elkaar plukken. Minder chaos, meer overzicht.
- Soms voelt het onwijs afgezaagd om op te schrijven waar je die dag dankbaar voor bent. (“Ik mis een arm om me heen en ik heb geen werk maar o, wat ben ik vandaag dankbaar!”) En toch. De mooie, simpele dingen des levens gaan daardoor wél steeds meer opvallen.
Dus hopelijk blijf ik dit volhouden. Over een jaar laat de app namelijk automatisch zien wat er een jaar geleden speelde, en ik ben nu al benieuwd waar ik dan sta. En hoe ik tegen die tijd op mijn huidige overpeinzingen en acties terugkijk.
Dagboek-app vs. papieren dagboek
Natuurlijk heeft een echt dagboek een charme die een dagboek-app nooit van z’n levensdagen gaat krijgen. Dat is gewoon zo. In een dagboek 1.0 kun je tekenen, dingetjes opplakken, bloemetjes drogen, glitterstiften gebruiken… Wat je maar wilt.
Toch blijf ik voorlopig bij mijn dagboek 2.0. Wat geeft voor mij de doorslag?
- de mogelijkheid om in twee of drie tikken een foto toe te voegen;
- bij elk bericht kan ik mijn locatie taggen, en alle tags worden automatisch verzameld op een wereldkaart;
- de app stuurt mij ’s avonds een berichtje dat het weer tijd is om iets op te schrijven;
- “Sleuteltje, move over” – er zijn maar liefst drie codes nodig om het dagboek in te kunnen zien (twee om mijn telefoon te openen en één voor de app);
- maar vooral het feit dat ik mijn telefoon in principe altijd en overal bij me heb.
Die tekeningen, plaksels en bloemetjes vervang ik dus maar door emoji’s en foto’s. Alleen voor de glitterstiften heb ik nog geen alternatief bedacht. ?
Waarom hou jij (g)een dagboek bij?
Haha ik snap je helemaal, zeker met die “af en toe”. Zal wel een INFP-dingetje zijn denk ik. 😉 Inderdaad ronduit eng dat die dagboeken in de handen van zomaar wie zouden kunnen komen. Dat herinnert me er trouwens dat ik als tiener een codetaal verzon over op wie ik verliefd was. Je overtuigt me wel een beetje … de volgende keer dat ik de Hema passeer, ga ik toch nog eens een exemplaar halen. Ik probeer toch nog een keertje een papieren versie 🙂
Volgens mij heb ik nooit codetaal gebruikt in mijn dagboeken, maar misschien ook wel? Ik zou ze eigenlijk eens terug moeten lezen, ook om te checken of er dingen in staan die anderen absoluut niet mogen weten. 🙂
Ik vind het idee een dagboek te hebben echt heel aanlokkelijk en ik zit er de laatste tijd ook aan te denken om er maar eens echt mee te starten. Maar ik vergeet waarschijnlijk na drie dagen alweer dat ik een dagboek aan het bijhouden ben :p Ik heb wel een gelijkaardige app op mijn telefoon maar het is ook alweer even geleden dat ik daar nog echt iets in heb bijgehouden.
Één tip: een reminder instellen op je telefoon. Bij mij werkt dat erg goed. 😉
Heb je ook de mogelijkheid voor een back up als je telefoon het niet meer doet. En hoe zit het qua veiligheid? Misbruiken ze gegevens of foto’s niet? Drie wachtwoorden, mn broer had vroeger genoeg aan mijn eigen schaar voor het slot. Heb het hem nog steeds niet vergeven;)
Ik heb de app aan mijn Google-account gekoppeld en daardoor heb ik volgens mij wel een backup van de tekst als het fout gaat, maar niet van de foto’s. Als ik de premiumversie aan zou schaffen, kan ik wel m’n volledige dagboek backuppen (is dat al een woord in het Nederlands?) en dan is de veiligheid ook iets beter (end-to-end encryptie). Maar eerst maar eens kijken of ik dit nog wat langer volhoud, en een baan vinden, voordat ik geld ga uitgeven aan dit experiment. 😉
Leuk, ik raak er ook steeds meer van overtuigd dat ik weer in een dagboek moet gaan schrijven, maar het doen…
Ik heb ook een bullet journal en – als ik er aan denk – dat zet ik hier elke dag 5 dingen in waar ik dankbaar voor ben en 1 daad van liefde (van een vriendelijke groet naar iemand die er depressief uitziet tot een date met m’n man of gewoon eens iets beter luisteren dan normaal). Maar goed, dat vergeet ik dus vaak. Misschien is deze app ook iets voor me, maar ik wil eigenlijk juist mínder digitaal 😉
Hahaha, inderdaad, “het bedenken” is één, maar dan tot actie overgaan kan weleens heel lang duren. 😉
Je zou eventueel een reminder in kunnen stellen op je telefoon, maar de “uitwerking” in een echt dagboek (of in je bullet journal) kunnen doen? Ik merk dat die reminder, er echt een momentje voor reserveren, wel erg helpt met het opbouwen van deze gewoonte.
Ik heb vroeger dagboeken vol geschreven. Nog steeds slingert er een papieren dagboek bij mijn nachtkastje rond én ik heb de app Day One. Ik schrijf met vlagen en meestal als ik iets van me af wil schrijven. Meestal geen inspirerende positieve verhalen dus. Al probeer ik als tegenhanger af en toe een dankbaarheidslijstje te maken. Iedere dag schrijven lukt me in ieder geval niet meer.
Hihi, mijn verhalen zijn ook lang niet altijd inspirerend en positief hoor. 😉 Juist omdat ik ELKE dag schrijf.
Klinkt heel goed, die app. Lekker haalbaar ook en dat is ook wel belangrijk, vind ik. Ik houd geen dagboek bij, maar ik schrijf wel elke dag iets op waar ik dankbaar voor ben. Toch een soort dagboek misschien;).
Ik vind van wel. Een mini-dagboek. 🙂