Ik ben nu officieel flink aan het sukkelen.
Woensdag naar de huisartsenpraktijk gefietst met mijn enkel (en de rest), en vanuit daar richting polikliniek om een röntgenfoto te laten maken. Vandaag kreeg ik te horen dat daarop blijkbaar niets bijzonders te zien valt – zoals de huisarts eigenlijk al verwachtte – en dus kreeg ik het advies om langs te gaan bij een fysiotherapeut.
Misschien kan die fysio dan meteen ook even mijn rug inspecteren, want toen ik dinsdag(!) op kantoor naar de printer liep, schoot er ineens een helse pijn door mijn onderrug. En hoewel het nu niet meer voelt alsof mijn ruggenwervel is vervangen door een balanstoren – zo eentje waarbij de blokjes in de verkeerde volgorde staan, zodat je het met je handen (of in dit geval: met rug- en buikspieren) overeind moet houden – toch doet mijn rug nog steeds zeer.
Welja, ook dat nog.
Maar daar blijft het niet bij, want donderdag had ik de eerste afspraak bij een psycholoog. Wat niet echt iets is om blij van te worden, maar mannekes, wát een opluchting. Er zit in elk geval schot in de zaak…
Al met al kán het bijna niet anders, deze opeenstapeling van trubbels. Ik bedoel, alles heeft met elkaar te maken, dus ik kan hier moeilijk raar van opkijken. “Een gezonde geest in een gezond lichaam”, toch? En de boel uitstellen of negeren gaat zo al helemaal niet meer, dus dat heb ik (onbewust!) keigoed geregeld.
Aan de andere kant: wat is er mis met één ding tegelijk?! Maar goed, dat zal nu niet gaan. Psychotherapie voor de geest, fysiotherapie voor het lijf. Here we go…
Foto: “Rock Tower” door Peter Ki, licentie CC BY-SA 2.0