Soms zie ik mijn leven als één groot vraagteken. Daar klopt eigenlijk niet zoveel van: ik denk dat vooral. Maar ook in mijn leven komen patronen voor, constante factoren, en dingen die ik altijd al leuk gevonden heb.
Schrijven bijvoorbeeld. Er waren tijden dat ik netjes een dagboek bijhield, voor mijn lol werkstukken schreef, enthousiast aan een boek begon, of iedere dag een reisverslag publiceerde… En ja, er waren ook minder productieve momenten. (Ahem.) Maar dat lag niet aan het schrijven zelf.
Op die momenten worstelde ik met het vinden van inspiratie, mijn tijdsplanning, mezelf, en/of de vraag wat anderen van mijn werk zouden vinden. Er kwam dan nauwelijks iets uit mijn vingers, juist omdat schrijven zo waardevol voor me is. Want stel je voor dat iemand tegen mij zou zeggen dat ik helemaal niet goed kan schrijven… Of – erger nog – dat ik zelf tot die conclusie zou komen!
Maar hoe dan ook, al die tijd, ongeacht het werk dat ik deed en ongeacht de hoeveelheid tekst die ik produceerde, was er die ene kanttekening.
“Eigenlijk ben ik een schrijver.”
Ik heb nu wel een ambitieuze baan, maar eigenlijk ben ik een schrijver. Ook al ben ik bang dat mijn talent niet groot genoeg is: eigenlijk ben ik een schrijver. Ik heb nog steeds geen boek geschreven, maar toch ben ik een schrijver. Ik maak allerlei plannen voor mijn leven, in mijn leven, om te leven, maar het liefst van alles zou ik leven als schrijver. Ik weet niet precies waarover ik wil schrijven, in welke vorm, maar als ik één ding heel zeker weet, dan is het dat ik wil schrijven.
Het wordt tijd om mezelf iets serieuzer te nemen, dus heb ik een domeinnaam gekocht. Mijn eigen adres op het internet.
Kijk, het liefst zou ik “even” een goed boek schrijven, maar daarvoor heb je een verhaallijn nodig, en vooral ook onwijs veel tijd, geduld, oefening en volharding. Veeeeul meer dan er in “even” past… Een gedichtenbundel zou ook mooi zijn, of een vaste column. En misschien komt dat allemaal nog wel, ooit, of niet, maar ik zal op zijn minst ergens moeten beginnen, toch? En daarvoor lijkt deze weblog mij bijzonder geschikt, als hapklare oefening en toets ineen.
Dat neemt trouwens niet weg dat ik zelfs deze kleine stap voorwaarts LOEIspannend vind! Ik ben bang dat het uitdraait op een gi-gan-ti-sche flop. En als het tóch een doorslaand succes wordt, dan vind ik dat óók doodeng. (“Wat als ze mij over een paar jaar vragen voor Wie Is De Mol?!”)
Maar goed, lang verhaal kort: mijn weblog en ik verhuizen naar wendyweetwaarom.com. Hopelijk zie ik jullie daar!
Foto: “I’m moving!” door patries71, licentie CC BY-NC-ND 2.0
Nou Wendy,
voor ons ben je schrijver hoor! Maar dat je daarvoor een domeinnaam moet hebben wisten we niet. De link naar wendyweetwaarom.com werkt bij ons overigens (nog) niet? Doen we iets fout misschien?
In ieder geval heel veel succes met deze nieuwe stap! Het doel komt weer dichterbij zo.
Hartelijke groet,
Kees en Jeanine
Hee! Dankjulliewel! Er was inderdaad iets mis met de link, als het goed is zou ‘ie nu wel moeten werken. En nee, zo’n domeinnaam is niet per se “nodig”… Net zoals ik geen duur sportschoolabonnement “nodig” heb om fit te blijven. Maar dat zorgt er wel voor dat ik twee/drie keer per week ga sporten… 😉 Dus hopelijk hier hetzelfde effect?