Wonderlijk hoe een dag waarop je zowel een begraafplaats als het Museum der Verbroken Relaties bezoekt, toch vooral heel erg licht en luchtig kan zijn. Volgens mij heb ik dat voornamelijk aan het weer te danken, maar ook een gezonde afwisseling van emoties helpt.
Vanmorgen ben ik bijvoorbeeld eerst, rond koffietijd, naar Gornji Grad (de bovenstad) gelopen om een stuk taart te gaan eten bij “Amélie”: een taartenwinkel die werd aangeprezen in een tijdschrift dat ik kreeg bij het chocoladepakket dat ik gewonnen heb op het Chocoa-festival in Amsterdam. (Volg je nog?) Dik verdiend, die aanbeveling. Sorry Bled Cream Cake, maar dé Amélietaart van Amélie is een stuk legendarischer…
Daarna ging ik met de bus naar de Mirogoj-begraafplaats, ook in Gornji Grad maar iets buiten het centrum. Een prachtige plek, Mirogoj, al moet je waarschijnlijk wel van begraafplaatsen houden om het met mij eens te kunnen zijn. Op sommige, verouderde delen van het kerkhof hangt een enigszins macabere sfeer, maar ik vind half vergane familiegraven een pak interessanter dan die recht-toe-recht-aan grafstenen die je tegenwoordig overal ziet. Bovendien hangt er over het algemeen vooral een vredige, saamhorige sfeer. Deze overledenen zijn, ondanks hun verschillende nationaliteiten en geloofsovertuigingen, toch allemaal op dezelfde plek terechtgekomen. Weej goan allemoal met de neus umhoeg…
En daarbij had ik het zoals gezegd enorm getroffen met het weer, maar ook met het seizoen. De verschillende herfstkleuren en vallende bladeren kwamen op Mirogoj goed tot hun recht.
Ik heb een groot anderhalf uur op de begraafplaats rondgehangen. Daarna pakte ik de bus terug naar het centrum, om in de buurt van de Dolacmarkt (nog steeds in de bovenstad) te gaan lunchen. Ik heb heerlijk gegeten, maar ik ben de naam kwijt van het gerecht en van het restaurantje.* Het was er in elk geval zo druk dat de gastvrouw mijn bestelling vergat door te geven aan de keuken, waardoor ik iets langer op mijn eten moest wachten maar wel gratis iets extra’s te drinken kreeg aangeboden.
Na de lunch, waar ik pas tegen half vier klaar mee was (hoezo onregelmatige eettijden?) bleek de Dolacmarkt al afgelopen te zijn, dus toen ben ik even teruggekeerd naar het hostel om mezelf op te frissen.
Eventjes maar, want niet veel later stond ik opnieuw in Gornji Grad, in het Museum of Broken Relationships. Een indrukwekkende verzameling aandenkens aan relaties die niet meer bestaan. Van een bijl tot een speelkaart en van een chequeboekje tot een zelfmoordbrief. De spullen in het museum kwamen uit verschillende landen en toevallig kwam die afscheidsbrief uit Nederland. Bizar hoe een originele brief zoveel harder kan binnenkomen dan een vertaling… Dus daar kreeg ik het eventjes te kwaad, maar over het algemeen vond ik het een bijzonder leuke en originele tentoonstelling die een uniek inkijkje geeft in menselijke relaties. Beater verleeze dan dat ge ’t noeit het gehad… (Nu ben ik klaar met mijn Rowwen Hèze quotes, voor vandaag.)
En daarna heb ik boodschappen gedaan en ik heb een simpele avondmaaltijd in elkaar gedraaid, ik ben naar het busstation gegaan om een ticket te kopen voor morgen, ik heb opnieuw een ijsje gekocht, ik heb even bij een podium staan luisteren naar live Kroatische muziek, en eenmaal terug op ‘mijn’ slaapkamer heb ik een tijdje gekletst met mijn nieuwe kamergenoten** en ondertussen ontzettend genoten van het uitzicht dat zij boden (vier jonge, gespierde Schotten in ontbloot bovenlijf, ajajaj…) en nu ga ik – hopelijk – lekker slapen.
* Het restaurant heet ‘La Struk’ en het gerecht heet štrukli. Štrukli komt oorspronkelijk uit Zagreb en omstreken, maar wordt tegenwoordig in grote delen van Kroatië gegeten. Het gerecht bestaat voornamelijk uit kaas en deeg, gekookt of gebakken, eventueel aangevuld met extra zoete of hartige ingrediënten. Ik heb gekozen voor gebakken štrukli met zoete in plaats van zoute kaas. Heel lekker, maar zwaar: een bijzonder stevige bodem voor de rest van de dag.
** Persoonlijk vind ik dat – als solo reiziger – een groot nadeel aan Zagreb: de meeste toeristen blijven hier maar voor één nachtje. Probeer dan maar eens iets gezelligs op te bouwen. Hoewel die afwisseling dus ook best plezierig uit kan vallen, af en toe…
