Dag 7 – Dobar dan (hallo), Zagreb!

Volgens mij heb ik nu teveel verhalen voor de hoeveelheid tijd die ik aan schrijven wil besteden. Ik zou alles willen delen wat ik vandaag gedaan, gezien en gegeten heb, maar Zagreb in het algemeen is ook een boeiend onderwerp, evenals de recente geschiedenis van Kroatië…

Maar goed, laat ik het voor nu maar even persoonlijk houden. Vanmorgen heb ik helaas weer niet lekker uit kunnen slapen, want zo lekker ligt het matras bij nader inzien toch niet. Bovendien had iemand ’s nachts het raam dichtgedaan waardoor het lekker zweterig was op de kamer, *ahem*.

Na het ontbijt heb ik even de tijd genomen om mezelf te oriënteren op alle bezienswaardigheden in Zagreb, want om eerlijk te zijn heb ik dit bezoek niet echt grondig voorbereid. Maar met behulp van een smartphone en een Lonely Planet over Oost-Europa kom je in een half uur meer over Zagreb te weten dan goed voor je is. “Wat moet ik in vredesnaam kiezen?!”

Nu is die Lonely Planet van mij behoorlijk dik, een baksteen van een boek, dus als het even kan neem ik dat ding niet mee in mijn rugzak. Gelukkig bieden de meeste hostels gratis plattegronden aan waarop precies dezelfde bezienswaardigheden staan, in een hanteerbaar formaat. Zo ook hostel Swanky Mint. Maar op de plattegrond die ik hier gekregen heb stonden ook twee looproutes weergegeven. En aangezien het vandaag stralend weer zou worden en de blauwe route langs de botanische tuin liep, was de keuze ineens snel gemaakt.

Die botanische tuin wou ik vooral bezichtigen omdat het mij een prima plek leek om rustig aan de stad te wennen. De tuin zag er mooi uit en bevatte enkele bijzondere bomen en planten, maar na een uurtje had ik het wel gezien. Gelukkig maakt het niet uit hoelang je er vertoeft, want de entree is gratis.

Daarna vervolgde ik de blauwe route, richting het centraal station en vervolgens naar het noorden, langs allerlei mooie gebouwen in Oostenrijks-Hongaarse stijl. Het zuidelijk deel van de stad, grofweg tussen het centraal station en de Illica – de straat waar Hostel Swanky aan ligt – wordt ook wel de ‘benedenstad’ (Donji Grad) genoemd, vanwege het hoogteverschil tussen dit deel van de stad en het hogergelegen Gornji Grad (‘bovenstad’). In Donji Grad staan vooral veel pompeuze gebouwen, uit de tijd dat Kroatië deel uitmaakte van het Oostenrijks-Hongaarse rijk.

Rond lunchtijd ontdekte ik dat de stad gratis WiFi aanbiedt. Wat een luxe! Ik kon dus ter plekke uitvogelen welke eettent in die buurt de lekkerste lunch aanbiedt. Volgens mijn telefoon moest ik dan bij Pingvin zijn, een zaak waar je broodjes en salades kunt afhalen om ze thuis of elders op te eten. Zonneschijn en mooie parkjes in overvloed, dus op naar Pingvin!

Toen ik niet veel later een heerlijk, kraakvers broodje tonijnsalade zat te verorberen op een bankje in het park, bedacht ik me dat ik nog geen plan had voor de namiddag. Een aantal plannen had ik alvast naar morgen geschoven, omdat die plannen goed te combineren zijn en zich allemaal in de ‘bovenstad’ (Gornji Grad) afspelen. Maar wat doen we dan vanmiddag?

Gelukkig had ik nog een stukje ‘blauwe route’ te gaan voordat ik een keuze moest maken. Op het eind van die route kwam ik wat meer in het uitgaansgedeelte van Zagreb terecht, al wist ik toen nog niet dat het nog veel gezelliger zou worden…

Daarna ben ik even langsgegaan bij Swanky Mint, om mijn flesje bij te vullen en me op te frissen, en daarna besloot ik naar een uitkijktoren te gaan vanwaar je naar verluidt een prachtig uitzicht hebt over de stad. Die toren bevindt zich in dezelfde straat als het hostel, dus zo moeilijk kon het niet te vinden zijn…

Na drie keer op en neer gelopen te zijn had ik de ingang nog steeds niet gevonden, maar wat me ondertussen wel opviel waren de vele Kroaten die met ijsjes liepen die duidelijk allemaal uit hetzelfde ijssalon afkomstig waren. Nieuwe missie. Het ijssalon in kwestie had ik zo gevonden – uiteraard – en hoewel ik in een wachtrij terecht kwam stond ik niet veel later weer buiten. Als tevreden mens. En terwijl ik op een muurtje van mijn ‘cookie’-ijsje zat te genieten, keek ik ineens recht op een advertentie voor die uitkijktoren. Nu weet ik om welk gebouw het gaat, als ik morgen een nieuwe poging waag.

Van al dat lekkere eten en zonlicht kreeg ik zoveel energie, dat het zonde zou zijn om daar niets mee te doen. Dus besloot ik de roze route, door Gornji Grad, er maar meteen achteraan te plakken. Des te beter weet ik morgen waar ik zijn moet.

Gornji Grad is veel toeristischer, maar ook volkser en gezelliger. Je hebt er straten die voor driekwart bezet zijn door terrassen. In het paadje wat dan overblijft kunnen voetgangers elkaar nog net passeren. Ook staan er in de ‘bovenstad’ opvallend veel kerkjes en musea, waaronder het Museum of Broken Relationships. En vanuit het Strossmarte heb je een fantastisch uitzicht over Donji Grad. De ‘bovenstad’ vind ik eigenlijk veel interessanter dan de ‘benedenstad’, dus het is maar goed dat ik er vandaag al een kijkje genomen heb.

Morgen meer over Gornji Grad, beloofd!