’s Morgens had ik een reuzenhonger, dus moest er eerst uitgebreid ontbeten worden. Een appel, jus d’orange, thee en een flinke kom warme melk met cruesli, kaneel en een eetlepel Nutella. Je hebt zo van die dagen…
Rond elf uur stond ik op het Prešernovplein voor een free tour door het centrum van de stad. De rondleiding vond ik goed verzorgd en informatief, net als de andere free tours die ik tot nu toe gedaan heb. Bovendien mochten we een aantal lokale lekkernijen proeven: likeur en zuurkool van knolraap. (Gelukkig zat daar wel enige tijd tussen.)
Na afloop ben ik via de groentemarkt teruggelopen naar het hostel, waar ik een salade gemaakt heb. Daarna volgde een luie middag. Douchen, een beetje kletsen, schrijven… En mijn bed opnieuw opmaken, want bij daglicht kon ik eindelijk zien waarom mijn deken de nacht daarvoor maar vreemd in elkaar zat. Ik had namelijk de lange kant van mijn dekbed in de korte kant van mijn hoeslaken gefrommeld. Dat krijg je dus, na zo’n vertraging.
Tegen een uur of vijf vond ik het wel weer tijd worden om iets te ondernemen: ik had tenslotte maar één hele dag in Ljubljana. Maar ik had geen zin om het kasteel of het Tivolipark te bezoeken, en voor Metelkova vond ik het nog te vroeg. (Metelkova is een kunstzinnig / bohémien / alternatief hol voor krakers en studenten, gevestigd op een voormalig kazerneterrein, dat mij langs alle kanten werd aanbevolen.) Bovendien kwamen er juist op dat moment een aantal gasten terug naar het hostel om te eten: een mooie gelegenheid om alvast wat contacten te leggen voor ’s avonds.
Mijn avondeten bestond uit een stuk stokbrood, smeerkaas, en een paar tomaten. Niet bepaald een goede bodem. Ik stond dan ook juist op het punt om toch maar van mijn luie gat te komen, toen Polona – de ‘gastvrouw’ – ineens liet weten dat ze die avond een pannenkoekennacht zou organiseren in het hostel. “Free pancakes and Slovenian shots for everyone!” Pannenkoeken en sterke drank: op dat moment wist ik dat die nacht wel eens heel leuk zou kunnen worden.
En inderdaad: een groot succes, die Pancake Night. Al voelde ik me soms wel een buitenstaander omdat de andere gasten ofwel Engels, ofwel Duits als moerstaal hadden. Ik verstond het allebei wel, maar snel en foutloos iets terugzeggen lukte niet altijd. Gelukkig hielden ze daar over het algemeen wel rekening mee en de Duitsers praatten meestal Engels, dus ook zij kwamen soms niet helemaal uit hun woorden.
Een berg pannenkoeken, twee shotjes per persoon, bier, wijn en een hoop onzin later besloten we om allemaal naar Metelkova te gaan. Een Engels koppel, een Canadees, een Australische, vijf Duitsers en ik. Polona kon niet mee want zij moest nog wat werk verrichten. Ondanks de mate van beschonkenheid hadden we Metelkova zo gevonden. We kwamen in een kroeg terecht waar je niet moet betalen voor je consumpties, maar doneren. Met andere woorden: jij bepaalt wat je wilt of kunt betalen voor je drank. In de kroeg hing de geur van Amsterdam en de sfeer van Berlijn. Het was er niet zo druk die nacht, daar had Polona ons al voor gewaarschuwd, maar we waren al met een vrij grote groep en we kunnen nu in elk geval zeggen dat we er geweest zijn.
Iets na enen besloten de Duitsers dat zij teruggingen naar het hostel, en ik ben met hen meegegaan. Één van de mannen had vóór Metelkova al genoeg op, dus de tocht naar het hostel ging niet helemaal van een leien dakje. En twee andere mannen vonden juist dat ze nog niet genoeg gedronken hadden, dus zij gingen op een gegeven moment een andere kant op. Ach ja, Männer… Hoe dan ook, ik lag uiteindelijk moe maar hartstikke voldaan in mijn bedje.