Jaaaa, ik ben los! Gisterenochtend rond 8 uur vertrokken uit Breda. Eigenlijk had ik ook de trein van een half uur later kunnen hebben, maar drie kwartier overstaptijd leek mij toch een stuk aangenamer dan één kwartier. Wat volgens mij aantoont dat ik nu wijzer ben dan vier jaar geleden… (Uhuh.)
Niet alleen het verschil met vier jaar geleden is groot, ook het verschil met de afgelopen dagen. Nu ben ik onderweg, en doet het “hoe” en “wat” er niet zoveel meer toe. Er wordt nog steeds gepiekerd hoor, zeker wel, maar veel minder dan voorheen.
Een eindje voorbij Tilburg zag ik dat Zorica mij rond middernacht een paar filmpjes gestuurd had, vanuit één of andere kroeg. Muziek van – als ik het geruis goed ontleed heb – Pearl Jam. Met daarbij de mededeling: “Can’t wait to see you!”
Eenmaal in Eindhoven schreef ik terug dat ik onderweg ben naar Skopje, maar dat het nog 10 dagen duurt voor ik daar aankom. Vijftig kilometer achter de rug, nog een kleine +- 2150 km te gaan. En dan ook nog terug…
Wat een afstand!
Toen pas drongen de proporties van deze reis tot me door. Vijftig kilometer is bijna niets in verhouding tot 2200 kilometer… Terwijl Eindhoven voor mijn gevoel nou niet echt naast de deur ligt. (Ook niet heel ver weg, maar toch…)
Ineens voelde het… episch. 😀
Afijn, in Eindhoven was er genoeg tijd voor een laatste bakske koffie op Brabantse bodem, en ik heb nog wat lekkers gekocht voor onderweg. En niet veel later zat ik in de bus naar Düsseldorf.
Om 11 uur arriveerde de bus bij het centraal station van Düsseldorf. Wat lang niet zo’n tof station is dan dat van Berlijn, maar ik verbaasde mij er vooral over dat ik “Berlin Hauptbahnhof” al minstens zeven keer gezien heb en “Düsseldorf Hbf” nog niet eerder. (Dit alles geeft toch de indruk dat er iets mis is met mijn besef van afstand…)
Maar Düsseldorf was niet de eindbestemming van deze dag. Na nog eens vijf uur in een (koele en snelle) ICE-trein kwam ik namelijk aan in… München!
Het is hier erg warm – waar niet?! – en – in vergelijking met Berlijn – geen liefde op het eerste gezicht, maar de stad ziet er mooi uit en mijn bed hier ligt lekker. (Dat lijkt misschien bijzaak, maar vergis je niet…)
Vandaag en morgen ga ik de stad verder verkennen – en hopelijk ook ergens een goed boek scoren – en daarna volgen de resterende +- 3650 kilometer…
Ik ben los!
Nou ja, misschien niet “kijk-mij-eens-op-een-surfplank-deze-rivier-trotseren” los, maar toch… Aardig los. 😉