Een ander leuk neveneffect van mijn blog meer aandacht geven dan normaal, is dat ik ineens een stuk beter op de hoogte ben van (inter)nationale themadagen en -weken.
Had ik zonder 40 Dagen Bloggen iets geschreven over Internationale Vrouwendag? Of de Dag van het Geluk? Waarschijnlijk niet.
Ook de Boekenweek – die zaterdag al begonnen is – biedt een hoop inspiratie.
Om te beginnen: “de moeder de vrouw”. Niet echt een thema waar ik mij in kan vinden (en met mij een hoop anderen).
In eerste instantie wou ik het thema dan ook negeren. Gewoon een paar blogposts schrijven over boeken die ik gelezen heb en die ik nog wil lezen.
Tot ik op de website van de boekenweek keek en daar het boekenweekgedicht las.
Moeder
Zoals ze in je praat en dingen vindt, dwars door je eigen woorden
klinkt, vaak ongevraagd, doe je haar nou wat opzij, je hebt toch
ogen, waarom moet dat nou zo open, die mouwen staan
je raar en doe een das om als het waait.
Zoals ze in je borstkas zucht wanneer je iets onnodigs dreigt te kopen,
zegt dat suiker, vet, voor je bloed, je hart, je lever slecht, door
drank en sigaretten is gekwetst, als je slordig oversteekt
of fietst door rood – je mag van haar niet dood,
niet eens geschud, geschaafd.
Als een achtervolgingsscène die een leven lang vertraagd
wordt afgespeeld. Ze loopt je na. Dit voortbewegen,
één en twee, in hetzelfde beeld.
Zo vaak val je tegen, zo vaak val je mee. Steeds ongevraagd
gered. Bij hond, stoep, hek en noodlot weggegrist.
Je kijkt naar haar. Je weet niet wie ze is.
Ester Naomi Perquin
*slik*
Mama, ik hou van je. <3
Random Act of Kindness: Breng een ode aan je moeder (of een andere belangrijke vrouw in je leven).
bedankt schattebout
😀 tot morgen!