Een boek kan motiverend zijn op een positieve manier, of op een negatieve manier. ‘Masterclass Ondernemen’ van Annic van Wonderen valt voor mij in de tweede categorie.
Als ik haar woorden moet geloven, is mijn plan om freelancer te worden namelijk gedoemd te mislukken. En mijn reactie daarop? “Dat zullen we nog wel eens zien.”
Annic van Wonderen startte in 2009 de inmiddels opgeheven modewebsite ‘I Love Fashion News’. In 2014 werd die site maandelijks bezocht door 2,4 miljoen mensen. Ook had ze in dat jaar een real-life soap bij RTL, ze gaf masterclasses aan startende ondernemers én liet iemand daarover in haar naam een boek schrijven. ‘Masterclass Ondernemen’, dus.
Een greep uit de opmerkingen in ‘Masterclass Ondernemen’:
- “Slechts vier procent van de startende ondernemers slaagt daadwerkelijk.”
- “Goede zakenmensen zijn geboren leiders en doeners.”
- “Ondernemen zit je in het bloed.”
- “Als je bang bent, wordt je onderneming geen succes.”
Tja. Ik mag eigenlijk niet aan deze beweringen twijfelen, want ik heb geen poot om op te staan. Maar ik ga het toch doen.
De geslaagde ondernemer
Allereerst, wanneer ben je een goede, geslaagde ondernemer? Als je – net zoals Annic – het doel van een miljoen websitebezoekers per maand bereikt hebt? Als je de marktleider bent? Als je je een vakantiehuisje in Spanje kunt veroorloven? Of als je lekker rond kunt komen?
“If you think big, you get big.
uit ‘Masterclass ondernemen’
If you think small, you get small.”
Ik hoef helemaal niet de grootste te worden. Of de rijkste, de bekendste, de populairste. Daar zou ik me zwaar opgelaten bij voelen. Ik wil gewoon een werkvorm vinden die bij mij past en waar ik (veel) meer voldoening uit haal dan tot nu toe het geval is geweest. En volgens mij kan freelancer worden mij daarbij helpen.
Sterker nog. Dat denk ik niet alleen. Dat voel ik. Al snap ik ook wel dat “iets denken en voelen” nog geen brood op de plank brengt.
Volgens een accountant die ik laatst sprak heeft meer dan de helft van de startende ondernemers na 5 jaar geen onderneming meer. Dat is nog steeds een zorgwekkend laag percentage, maar toch al iets vriendelijker dan die 4%.
En het zegt niks over het percentage gestopte ondernemers dat achteraf gezien spijt heeft van hun avontuur.
De geboren ondernemer
Annic komt uit een ondernemersgezin. Ik niet. Zij nam als kind al graag de leiding. Ik niet. Zij ging zo snel mogelijk van school af. En – je raadt het al – ik niet.
Kortom, ik ben geen geboren ondernemer. Mijn grootouders waren ondernemers, dus misschien heb ik een béétje ondernemersbloed door mij stromen. Maar het zijn geen liters.
Die wetenschap, dat geboren ondernemers een streepje voor hebben terwijl ik geen geboren ondernemer ben, baart me best zorgen. En daar heb ik niets aan.
Elke ondernemersfamilie is begonnen met één pipo die zo nodig ondernemer moest worden. En er zijn volgens mij meerdere invullingen mogelijk van “succesvol ondernemerschap”. Dus mag ik er gewoon mijn draai aan proberen te geven?
De onverschrokken ondernemer
Tot slot de opmerking die ik het moeilijkst te verteren vind. Namelijk dat een goede ondernemer niet denkt in problemen of in beperkingen, maar alleen in kansen en mogelijkheden.
“Dit is geen probleem, dit is een uitdaging.” Ik hoor het mijn psycholoog nog zeggen. Voor mij is het denken in uitdagingen in plaats van in problemen dus… een uitdaging. 😉 Ook al ben ik best positief ingesteld en goed in staat om door de bomen het bos te blijven zien.
Er gaat tegenwoordig geen week voorbij zonder een bui van “WAAR BEGIN IK AAN?!”. Ja, ik ben soms bang. Vreselijk bang. Moet ik dus maar toegeven aan die angst?
Ik wil mezelf niet over vijf, tien, twintig jaar, of op mijn sterfbed afvragen “wat als…?”. Ik wil niet wéér een keuze maken die niet goed voelt, omdat ik te bang ben om een keuze te maken die wél goed voelt. Ik wil mijn eigen bedrijfje, mijn eigen ding doen, mijn hart volgen, mijn comfortzone uitbreiden. Ook al ben ik bang.
En ook al weet ik nog niet zeker waar ik aan begin. Of waar ik naartoe wil werken.
Annic zegt in haar boek: “Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald.” Daarmee bedoelt ze dat je, als je niet zeker weet of het ondernemerschap iets voor jou is, er niet aan moet beginnen. Ik denk: “Beter ten hele gedwaald dan ten halve geleefd”. Wat denk jij?
O ik haat masterclasses, altijd zo gigantisch algemeen. Ik zou gigantisch rebels worden van dat boek maar hè ik vind het ook wat demotiverend allemaal: ik begrijp je helemaal, ik heb ook helemaal geen ondernemersbloed en ben ook totaal geen leidinggevend figuur. Maar ik denk wel: wat dan nog, als je het voelt dan voel je het, dat kan alleen jij beslissen. Wat een zonde zou het zijn mocht er een supergoede freelancer verloren gaan én vooral dat jij een wie weet supergoeie keuze niet zou maken omdat in een masterclass mensen allemaal hetzelfde bekeken worden.
Ik vind Annic precies ook niet zo’n toffe. En inderdaad helemaal niet motiverend. En ik geef je gelijk wat betreft dat keren en draaien :p Wie niet waagt niet wint, niwaar?
Ik vind die Annic precies niet zo’n toffe. Doet me weer beseffen waarom ik geen selfhelpboeken meer lezen. Heel veel succes en plezier met die stap te zetten om freelancer te worden.
Dankje! Ik kreeg tijdens het lezen inderdaad ook de indruk dat Annic en ik (hehehe) slecht met elkaar overweg zouden kunnen. 🙊 Of in elk geval, dat we weinig met elkaar gemeen hebben.
Op alle fronten ben ik het met jou eens en niet met wat ik hier lees over het boek. En alsjeblieft zeg, liever gewoon rond kunnen komen dan een miljoenenvilla en dan ook nog gelijk het geroddel in de bladen meestal er ‘gratis bij’. Ik vind het superstoer dat je het een kans geeft!
Dankjewel! Die miljoenenvilla en een carrière in de roddelbladen laat ik inderdaad graag aan mij voorbijgaan. 😉
Ik werk elke dag met startende ondernemers en als ik het hier zo lees dan zou ik Annic niet direct aanhalen als een must read voor mijn klanten…
Ik sta er helemaal achter dat het belangrijk is om te weten wat je doel is, maar dat doel kan zo groot of zo klein zijn als je zelf wil. Hier in België is het trouwens 1/3e die na 5 jaar niet meer bestaan en dat zegt niet dat die allemaal failliet zijn gegaan, soms stoppen mensen gewoon met hun zaak omdat ze geen zin meer hebben of veranderen ze van ondernemingsvorm en stopt dus de oude zaak.
Ik heb zoveel mensen in begeleiding die niet uit een ondernemende familie komen, als je zelf de juiste competenties hebt, dan kan je inderdaad gewoon de eerste ondernemer in je familie zijn.
En heel eerlijk, ik vind het veel vreemder als iemand bij de start van een onderneming zegt dat hij/zij niet bang is of het spannend vindt dan dat ze er helemaal onbevreesd in stappen.
Vooral doorzetten dus, als je voelt dat dat is wat je wil.
Woah, dankjewel voor deze reactie! ❤ Een paar van de dingen die je zegt heb ik ook al van anderen gehoord, maar die kennis is allemaal nog zo nieuw en kwetsbaar dat als iemand anders (met meer ervaring) zegt / schrijft “nee zo werkt dat niet”, ik meteen weer begin te twijfelen. Dus deze input / bevestiging is heel fijn!