Het is één van mijn favoriete testjes: ‘Hoe Lang Duurt Het Voordat Iemand Mij In Een Stad De Weg Vraagt?’ Bij gebrek aan een bondige naam; die heb ik nog niet bedacht.
Iemand een voorstel, misschien?
Het werkt als volgt: hoe langer het duurt voordat iemand je aanklampt om de weg te vragen, hoe minder je blijkbaar overkomt als iemand die in die stad thuishoort. Of hoe minder het karakter van de stad bij jouw uitstraling past.
En vooral dat laatste vind ik interessant. Zal wel iets te maken hebben met het feit dat ik ben opgegroeid in een klein gehuchtje, waar ik me vaak niet helemaal op mijn plaats voelde.
Aangezien worden voor een goed geïnformeerde local, geeft richting aan de vraag: ‘welke plaats past wél helemaal bij mij?’.
Amsterdam is een prachtige stad, maar het is nooit MIJN stad geweest. Niet omdat ik er nooit gewoond heb, maar omdat de stad mij niet goed past. Te veel Engelse toeristen per vierkante kilometer, te Hollands…
Toch duurde het in Amsterdam maar een paar weken voordat iemand mij de weg vroeg.
Ter vergelijking: in Antwerpen – de ‘wereldstad’ die het dichtst bij mijn gehuchtje ligt – werd mij pas enkele jaren geleden voor het eerst én meteen ook voor het laatst de weg gevraagd.
Die dag had ik mij heel bewust zo Antwerps mogelijk gekleed. Met resultaat, gelukkig. Blijkbaar ken ik Antwerpen wel een beetje, maar ik ben het absoluut niet.
Er is één stad die mij echt als gegoten zit, als ik op de oordelen van anderen af kan gaan.
Tot nu toe behaalde ik nergens zulke bizar goede testresultaten als in Berlijn. Nog geen tien minuten nadat ik voor het eerst voet had gezet op Berlijnse bodem, werd mij al om de weg gevraagd.
In het Duits, nota bene.
En ik stond op het treinstation, met een koffer. (Het was dus héél logisch om mij voor een toerist aan te zien. En toch.)
Dit weekend ben ik voor de vijfde keer in Berlijn.
Vijf bezoekjes waarin mij al minstens vier keer om de juiste weg, U-bahn of S-bahn gevraagd werd. Een ongekend hoog gemiddelde.
En ik snap het niet helemaal want ik herken mezelf niet echt in het imago van Berlijn. ‘Immer zu werden, niemals zu sein‘? ‘The greatest cultural extravaganza that one could imagine‘? ‘Arm aber sexy‘?
Hm. Ik weet het niet.
Maar fijn vind ik het hier wel.