Er valt mij iets op aan de discussie rondom Zwarte Piet.
Dat ‘ie lang duurt ja, dat is één. En dat een oplossing waar iedereen zich in kan vinden, verder weg lijkt dan ooit.
Maar er is nog iets.
Ineens lijkt half Nederland (en België) blind en/of doof te zijn.
“We doen het onszelf aan, in onze blindheid, onze doofheid, onze arrogantie.”
Dit citaat komt uit een opinietekst van Jeroen Deckmyn, op de website van de VRT. En hoewel het stuk goed geschreven is, en zijn verhaal sterk lijkt op mijn eigen route door het doolhof van de Pietendiscussie, toch vind ik het maar niks dat hij “blindheid” en “doofheid” hier gelijkstelt aan “arrogantie”.
En hij is niet de enige. Afgelopen zaterdag in Nieuwsuur: “Zwarte Piet-discussie is een gesprek tussen doven”.
In die korte titel gaan zoveel dingen mis, dat het mij pijn doet.
Ten eerste insinueert het dat dove mensen geen goed gesprek zouden kunnen voeren.
Ten tweede: niet kunnen horen en niet willen horen zijn twee volstrekt verschillende dingen. (Vraag het maar aan mijn moeder, als je mij niet gelooft.)
Doofheid is het niet of zeer slecht kunnen horen. Weigeren te luisteren, halsstarrig vasthouden aan je eigen verhaal, arrogantie… Dat is iets anders. Dat “doofheid” noemen is niet alleen een belediging voor dove mensen, maar haalt ook onterecht verantwoordelijkheid weg bij mensen die het wel degelijk kunnen horen.
Want als we niet uitkijken, vormen die geveinsde beperkingen straks nog een excuus ook.
O nee, dat gebeurt al. Uit de Trouw: “Kinderen zijn blind voor kleur Zwarte Piet”.
De gedachtegang die daarop volgt, is al gauw: “Zie je wel! Kinderen zien niet dat hij zwart is, dus dan is er geen probleem. Dan is het niet racistisch.”
“Ik zie het niet, dus het is er niet.” Dat zou iemand die echt blind is, eens moeten proberen!
De meeste kinderen zien heus wel wat voor kleur Zwarte Piet heeft. De meeste mensen kunnen de geluiden uit het andere kamp heus wel horen.
Het probleem is dat ze dat niet willen.
En dat heeft doorgaans niets te maken met doofheid, blindheid, of andere handicaps.
Dus STOP alsjeblieft met daar verbanden tussen te leggen.
Ik sluit af met een vraag uit het opiniestuk van Jeroen Deckmyn. Omdat zijn verhaal voor mij de druppel was die de emmer deed overlopen. Omdat ik de Pietendiscussie – en die over racisme – niet op een zijspoor wil zetten. En omdat we “niet willen” volgens mij alleen kunnen oplossen met een combinatie van vriendelijkheid en nieuwsgierigheid.
“Zou het niet aardig zijn – en vooral interessant! – om een keer te luisteren naar die mensen? Naar wat zij te zeggen hebben over ons?”
Foto: “Aankomst Sinterklaas” door Toon Van de Putte, licentie CC BY-NC 2.0
Pingback: Toffe Dingetjes 2 | Wendy Weet Waarom