Ik voel mij een beetje zuur, de laatste tijd.
Ik wil dat niet negeren, of de schone schijn ophouden. Maar ik heb óók geen zin om mijn weblog een wrange smaak te geven. Zonder dat daar op zijn minst iets zoets tegenover staat.
Daarbij leidt die negatieve energie me serieus af van de dingen die wél goed gaan. Van alles waar ik wél blij mee ben.
Zoals dit, bijvoorbeeld.
- De winter, en dan vooral dat ‘ie ook weer voorbij gaat. Exit gluhwein, enter terrasweer.
- IJssalons die in maart hun openingstijden verruimen.
- Stadsparken.
- De mogelijkheid om er af en toe eens tussenuit te knijpen.
- De uitvinding van GPS. En van de TomTom, en van Google Maps, enzovoorts.
- Dat ik – nog geen week na een terloopse opmerking over een pannenkoekplant – een pannenkoekplant in huis heb staan.
- Mijn familie en vrienden.
- Dat ik kan lezen. En schrijven. En typen.
- Een WW-uitkering. (Ja, ik krijg er een punthoofd van, maar zonder inkomsten zou ik nu nog veel meer afzien.)
- Mooi weer vandaag.
- Dat ik genoeg tijd heb voor ommetjes. En voor 40 Dagen Bloggen. (#omdenken)
- Die dingen die voor mij zó vanzelfsprekend zijn dat ik er bijna nooit bij stilsta. Zuurstof. Zwaartekracht. Vrede. Dat soort zaken.
Random Act of Kindness: Maak een ommetje. Neem de omgeving eens goed in je op.
Bij mij was de ijssalon in de winter helemaal dicht. Inmiddels is hij weer open en heb ik mijn eerste ijsje gehaald. Heerlijk! Zo leuk dat je nu een pannenkoekenplant hebt. Wie weet heb je er na de lente en zomer dan ook vanzelf meerdere.
Ja, dat gaat vast heel snel. 🙂 De eerste baby-plantjes komen al tevoorschijn, namelijk. Ze moeten alleen nog wat groter groeien.
Leuk lijstje! En mooi om eens stil te staan bij de basics zoals dan onze aarde en zuurstof en uitkeringen. Dat wordt toch snel allemaal als vanzelfsprekend gezien hé 🙂